ضرورت پیرایش منطق اشارات ابن سینا

در منطق اشارات ابن سینا به تبع منطق های پیشین، مباحث متنوعی مطرح میشود، که اولا اگر به تعریف ابن سینا از منطق وفادار بمانیم، اولا لازم است که این بخشها از منطق کنار گذاشته شود و ثانیا عملا به دلیل این که این سنخ مباحث از جنس منطق نیست، امروزه در شاخه های معرفتی دیگری به بحث گذاشته می-شود. ابن سینا در ابتدای منطق اشارات، همان تعریف رایج از منطق را مطرح میکند: ابزاری کلی که مراعات آن انسان را از لغزش در فکر باز میدارد. اگر این تعریف ابن سینا را بپذیریم، مقصود از منطق صرفا قواعدی خواهد بود که صوری هستند و به محتوای تفکر ارتباط نخواهند داشت. از سوی دیگر خواجه در حاشیه اشارات در باب سنخ گزاره های منطقی مینویسد که مباحث منطقی سه دسته هستند: توضیح اصطلاحات، قضایای اولی و سوم مباحث نظری که در آن جای اشتباه نیست. اگر آن تعریف ابن سینا را با این توضیح خواجه در کنار هم بگذاریم، در این صورت مفید و بلکه لازم است که مباحث زیادی که در منطق سینوی مطرح شده و بعد از آن در کتابهای منطقی در مراکز اسلامی ادامه بلکه بسط یافته است، از منطق کنار گذاشته شود و یا به صورت بسیار مختصر و اشارهای به آن پرداخته شود. این مباحثی که نیازبه ویرایش دارند، به چند دسته تقسیم میشود. اول مباحث معناشناسانه، دوم مباحث هستی شناسانه، سوم مباحث معرفت شناسانه. چهارم مباحث فلسفة علم. مباحثی مانند انواع دلالتها(مطابقه، تضمن و التزام)، امروزه در شاخه 'نشانه شناسی' و به طور خاص تر در 'معناشناسی' دارای شاخ و بال های گستردهای است و توقف در مباحث دلالت منطق سینویقابل توجیه نیست. مباحثی مانند، ذاتی و عرضی و عرض لازم و مفارق و تعریف ذاتی و عرضی و به تبع آن تقسیمات تعریف، مبتنی بر هستی شناسایی است که اختلافات در آن بخش بسیار و ارتباطی با منطق ندارد. مباحثی مانند انواع قضایا و این که منشا هر کدام از این قضایا چیست... مباحثی است در حوزه معرفت شناسی. مباحثی مانند انواع استقراء و جزئیات آن، مربوط به فلسفة علم تجربی است. در این نوشته به صورت موردی این مباحث گزارش شده و دلیل نیاز به ویرایش هر کدام بررسی شده و جایگاه اصلی بحث ارائه میشود