خوانش آموزه های ابن عربی پیرامون انسان، ماه و آیینه درفالنامه تهماسبی( 9 ه.ق) (مطالعه موردی: نگاره شق القمر)

نگاره شکافته شدن ماه بوسیله پیامبر اسلام(ص) که برگی از فالنامه تهماسبی(1550) است و هم اکنون در کتابخانه دِرسدِن آلمان نگهداری می شود، دربردارنده نمادهای رنگی، تصویری و عددی ویژه ای است که خوانش معانی پنهان این نگاره را شایان می سازد. این پژوهش که با روش کیفی و توصیفی- تحلیلی انجام پذیرفته است، به میانجی داده های کتابخانه ای و با نگاهی تاویلی در پی دستیابی به سازمایه های زیباشناختی آموزه های ابن عربی و بازتاب نگرش وی از نگاشته ها به نگاره ها است. پیوستگی معنایی انسان کامل و آیینگی، خویشیِ مفهوم آیینه با ماه، بازتاب معنی ولی در ماه کامل، چهره مادینه ماه و رویه جمالی آفرینش، مفهوم خط استوا و قرینگی در آموزه های حروفیه، بازتاب دیالکتیک جمال و جلال، تنزیه و تشبیه، نمادگرایی عدد40، 50، 28و14، تقارن در چهره انسانی ماه بسان یک بنیان و اصل زیباشناختی و... از جمله یافته های خوانشِ این نگاره هستند.