من این حروف نوشتم چنان که غیر نخواند

دانش علم الحروف که در میان مسلمانان سیمیا نامیده می شود و ناظر به تصرفات و امور مابعدالطبیعه است با دانش علم الغة سیبویه، خلیل ابن احمد و فارابی متفاوت است. این دانش در مکتب ابن عربی بر پایه ریشه-های اندیشه‌ای اخوان الصفا و بزرگانی مثل ابن مسرّه اندلسی تبدیل به علمی با ساختار کاملاً معرفتی شد. او در روش‌های پیچیده‌ی تاویلی و بهره‌مندی از استحسانات عقلی و ذوق کشفی، ابداعات شگفت آوری در مسیر تکامل و تکوین علم الحروف ایجاد نمود. ابن عربی با گذر از طلسمات و علم مصطلح جفر در علوم غریبه که بسیاری مدعی اثربخشی‌های منحصر به فرد آن بودند به مصادر امری پرداخت که نگرشی متفاوت از پیشینیان خود را به طور خاص در علم الحروف رقم زد. از اندیشه ی علم الحروفی وی جهانی از انگاره ها ایجاد شد که به حروف، نقش ها و اطوار آیینی اثر بخش ویژه ای بخشید. ابن عربی از خواص ذاتی حروف، معنا و معنای معنا درمعانی حروف تا جوامع و حدود حروف و تاسیساتی نظیر حروف عالیات مسیری را گشود که موجب شد زیرساخت های نوینی را به علم الحروف اضافه کند.وی با دانستن حروف به عنوان امتی از امت های الاهی که پیامبر و شریعت خاصی از نوع خود دارند و مورد تکلیف واقع می شوند و مورد امر قرار می گیرند اما نهی درباره ی آنها جاری نمی باشد ودر عین حال حضرات پنج گانه هستی درباره ی آنها نیز صدق می کند، هویت جدیدی را برای حروف قائل شد. تاملات ابن‌عربی در باب حروف در آثارش بخصوص در جای جای کتاب (فتوحات المکیه) و (المبادی و الغایات فی معانی الحروف و الایات) نمایانگر روند تحول نگرش وی از علم الحروف اسلاف خویش به ساحتی کاملا جدید است. نزد وی درک معنای هر حرفی برابر است با هم افقی با گویش تسبیح وار آن حرف و درک اصول تکوینی ای که از محدودیت‌های فهم بشری فراتر است اما در عین حال ذهنیت آدمی نیز تا حدودی می‌تواند به آنها دست یابد، از این رو در علم الحروف وی تصویر درستی از معانی حروف، موجب فهم عمیقی از کلمات الله می شود. البته مبنای ابن عربی در رسیدن به علم‌الحروف کشف خاصی است که استلزاماْ در دستگاه کشفی ناظر به پیشینیان وی به تمامه نمی گنجد اما وی اذعان و تاکید دارد که در باب علم‌الحروف در روع او حقایقی دمیده می شود که هر که پس از وی در مسیر علم‌الحروف قرار گیرد باید بر همین مسیر حرکت کند یعنی وی مسیر درک و کامل کردن علم‌الحروفی و معانی حروف را به نحوی باز می گذارد که دیگران هم بر همین مدار بتوانند گام بردارند و مدعی است که مسیر او وثیق تر از مسیر پیشینیان وی است. مقاله حاضر تلاش دارد این روند تحول در اندیشه علم الحروفی ابن عربی را با تکیه به برخی سرفصل های مهم اندیشه ی وی در این زمینه و نقش آن را در فرهنگ و تمدن اسلامی ناظر به میراث بران پس از ابن عربی مورد مداقه قرار دهد.

i wrote these words as such so that the other cannot tell

the science of letters, known amongst muslims as simiya, which pertains to metaphysical matters and influences, differs from the science of letters of al-sibawayh, khalil ibn ahmad, and al-farabi. in the akbarian school, this field of study was intellectually grounded in the thought of luminaries such as ikhwan al- safa and ibn masarra of andalusia, which later led to its evolution into a structured ontological science. in using complex interpretative methods and intellectual and intuitive judgements, ibn arabi brought forth remarkable innovations in the development and formation of the science of letters. as he moved beyond talismans and the occult sciences such as jafr— which many professed to its unique effects—ibn arabi’s focus on certain elements of the science of letters created an outlook that distinguished him from his predecessors. his viewpoint on the science of letters created a model which gave letters, images, and a unique effectivity. ibn arabi opened a path to the understanding of the essential properties of letters, meaning and the meaning of meaning in the ‘meaning of letters’, the grouping and limitations of letters, and the supreme letters, all which were significant contributions to a novel structure in the science of letters.ibn arabi viewed letters as an ummah (body or nation of believers) amongst the divine ummah, in which they have a prophet, a unique religious law, and are subject to religious duties and commands, yet not ones of prohibition. likewise,ibn arabi’s ‘five presences’ are also held true for them. thus, ibn arabi had a new vision and outlook on the identity of letters. ibn arabi's contemplations on letters and its transformative shift from that of his predecessors to an entirely innovative framework is especially evident in sections throughout his works such as the al-futuhat al-makkiyya and al-mabadi wa al-ghayat fi ma'ani al-huruf wa al-ayat. for ibn arabi, the understanding of each letter’s meaning equates to an alignment with its hymnic-like dialect and the comprehension of the principles of its formation; which transcends the limits of human understanding. yet, one cannot deny that human cognition is capable of grasping certain parts of these principles. thus, with a clear depiction of the meaning of letters, ibn arabi leads one to a thorough understanding of god’s words. indeed, ibn arabi bases his reach in the science of letters on a particular discovery that does not entirely fit within the discovery apparatus of his predecessors, but asserts that the realities of the realm of the science of letters, were given to him by means of inspiration and unveilings. he emphasizes that anyone in search of the science of letters must also follow his path, implying on the one hand that he views his method as more certain than that of his predecessors and on the other hand opens the door for others of interest to discover. this article aims to portray the transformative role of ibn arabi’s thought on the science of letters, focusing on certain key aspects of his doctrine and its role in islamic culture and civilization.