استحصال آب باران، شیوه ای موثر و کارآمد در مدیریت آب های سطحی و استفاده بهینه ی منابع آبی

منابع آب های سطحی و زیرزمینی از مهمترین منابع مورد نیاز زندگی بشر می باشند که در صورت عدم توجه به آن، مشکلات جبران ناپذیری گریبان گیر انسان ها خواهد شد. بدون آّب، زندگی و پیدایش تمدن بشری از هر لحاظ، بی معناست. لذا مدیریت منابع آب اعم از سطحی و زیرزمینی، از نیازهای اساسی جوامع می باشد که می بایست برپایه ی علوم وهمچنین برپایه ی اصول مهندسی شکل پذیرد. از موهبت های طبیعت بر زمین، باران است. بخشی از آب باران در صورت استفاده ی ناصحیح و نابجا، به راحتی هدر می رود. بخشی ممکن است در سطح زمین بدون هدف جاری گشته و هرز رود، یا در اثر تبخیر، از دسترس خارج شود. لذا روش های علمی و مهندسی مدیریت آب های سطحی و به تبع آن ، مدیریت آب باران جز تفکیک ناپذیر علوم مدیریت منابع آب است. در کنار شیوه های مختلف مدیریت آب های سطحی و آب باران، می توان از روشی بنام استحصال آب باران نام برد. دراین شیوه ی علمی، که برپایه ی اصول مهندسی استوار است، سامانه های آبگیر باران و سامانه های کنترلی طراحی می شود که درصورت طراحی و اجرای درست، می تواند بخش اعظمی از منابع آب باران را که از دسترس خارج و هدر می رود را مورد استفاده قرار دهد. مانع هدر رفت آن شود و با توجه به کیفیت آن، موارد مورد استفاده ی منطبق با کیفیت آب، تعیین گشته و مورد استفاده مجدد قرار گیرد. در این پژوهش، به مطالعه ی چند مقاله ی موردی پژوهشگران در مورد استحصال آب باران، مزایا، کاربردها و تاثیرات آن می پردازیم و ضرورت طراحی و اجرای اصولی و علمی آن را مورد تاکید قرار می دهیم.