ارزیابی مدل شیرازی در برآورد فرسایش پذیری خاک های لسی

برای انجام این تحقیق، پس از بررسی اولیه اجزای واحد اراضی در محدوده مورد مطالعه (شامل تراس رودخانه ای، فلات لسی و تپه) به عنوان واحد کاری انتخاب شدند. برای این منظور 48 نمونه سطحی (عمق 0 تا 10 سانتی متر) جمع آوری شد. برخی خصوصیات فیزیکوشیمیایی خاک شامل بافت خاک در آزمایشگاه اندازه گیری شد. سپس مقادیر فرسایش پذیری خاک به روش شیرازی برآورد شد. در این تحقیق، فرسایش پذیری واقعی خاک با استفاده از شبیه ساز باران در مزرعه (در کرت های 1 متر مربعی) اندازه گیری شد. سپس با استفاده از نرم افزار gis و از روش درون‌یابی (idw) تغییرات مکانی فرسایش پذیری خاک در منطقه مورد مطالعه ترسیم شد. نتایج نشان داد در هر 3 تیپ خاک این حوزه، استفاده از مدل شیرازی نسبت به داده های واقعی بیش برآوردی داشته است. مقدار این بیش برآوردی در تیپ تراس آبرفتی، فلات لسی و تپه به ترتیب 56/8، 66/14، 6/10 برابر مقادیر اندازه گیری بود.