توسعه مدل میلک‌ران – کراس‌داک در لجستیک روبه‌درون شرکت ایران‌خودرو

طی سال‌های اخیر، با افزایش فشار بر صنعت خودرو جهت کاهش قیمت تمام شده محصول نهایی و افزایش سطح رقابت‌پذیری در این حوزه مهم از صنعت، نیاز به توجه همه جانبه به فاکتورهای هزینه‌ای در خودروسازی اهمیتی خاص یافته است. براین‌اساس، بهبود عملکرد زنجیره تامین خودرو به نحوی که تضمین کننده حداقل هزینه ممکن با توجه به شرایط حاکم بر این حوزه باشد، در اولویت تمامی خودروسازان جهان قرار گرفته است. شایان توجه است، زنجیره تامین خودروسازی به عنوان یکی از پیچیده‌ترین و گسترده‌ترین زنجیره‌های تامین، شناخته شده که لجستیک در آن نقشی کلیدی و غیر قابل انکار ایفا می‌کند. لذا مدیریت صحیح این موضوع، نقشی تعیین کننده در کاهش قیمت تمام شده محصول نهایی دارد. لازم به ذکر است، حدود 30 تا 40 درصد از مجموع هزینه‌های عملیاتی در صنعت خودروسازی ایران مرتبط با لجستیک می‌باشد و در این بین و به خصوص در گروه صنعتی ایران‌خودرو، هزینه حمل قطعات از تامین‌کنندگان (قطعه‌سازان) داخلی به سایت‌های خودروسازی، سهمی عمده از هزینه‌های لجستیکی را به خود اختصاص می‌دهد. بنابراین، یافتن و به‌کارگیری روش‌هایی جهت حداقل‌سازی این هزینه، تاثیر قابل توجهی در کاهش قیمت تمام شده محصول نهایی خواهد داشت. در این میان، مهم‌ترین زمینه بهبود، افزایش ضریب پرسازی ناوگان و کاهش استفاده از ناوگان غیراقتصادی است. روش‌های میلک‌ران و کراس‌داک از شناخته شده‌ترین روش‌‌هایی هستند در حوزه‌های مختلف لجستیک به منظور افزایش ضریب پرسازی ناوگان مورد استفاده می‌گیرد. میلک‌ران در لجستیک روبه‌درون به مفهوم بارگیری سفارشات چندین مبدا در یک ناوگان و تحویل محموله به صورت یکجا به یک مقصد می‌باشد. در مقابل، کراس‌داک یک استراتژی لجستیکی است که کالا بلافاصله از یک ناوگان ورودی تخلیه شده و سپس به طور مستقیم از سمت دیگر انبار، برای خروج بارگیری می‌شود. با اجرای روش میلک‌ران در حوزه حمل قطعات از قطعه‌سازان به سایت‌های تولیدی گروه صنعتی ایران‌خودرو، بیش از 40 درصد از تعداد ناوگان حمل غیراقتصادی کاهش یافته و با پیاده‌سازی روش کراس‌داک، پیش‌بینی می‌شود که باقی مانده ناوگان سبک و غیراقتصادی نیز حذف گردد. در این نوشتار برآنیم تا روش انجام پروژه و نتایج حاصل از آن را مورد بررسی قرار دهیم.