تاثیر خط مشی های دولت بر تصمیمات بهینه زنجیره های تامین حلقه بسته با در نظر گرفتن ملاحظات محیط زیستی

امروزه پیامدهای رشد اقتصادی و آلودگی محیط زیست به دغدغه مشترک برای فعالان محیط زیست، مشتریان و متعاقبا مدیران سازمانها تبدیل شده است. در سال های اخیر با توجه به مشکلات جدی ناشی از آلودگی های زیست محیطی، دولت-ها با ارائه طرح های تشویقی و بازدارنده درصدد اعمال ضوابطی برای تولید محصولات سبز برآمدند که این امر نقش مهمی در راستای تحقق اهداف توسعه پایدار ایفا کرده است. در عصر کنونی که چرخه عمر محصولات هر روز کوتاه تر میشود، قوانین دولتی جدید و قوانین سبز که به بازگرداندن و از رده خارج کردن مواد زائد و دیگر مواد خطرناک مربوط است نیز، مدیران را ملزم به توجه بیشتر به فرایند مدیریت زنجیره تامین حلقه بسته نموده اند. در این تحقیق مجموعه ای از زنجیره های تامین حلقه بسته را که بخشی از آنها محصول سبز و سایر آنها محصول غیر سبز تولید میکنند، در نظر گرفته ایم. با توجه به سیاست های گذاشته شده توسط دولت یعنی طرح تعرفه مستقیم و طرح مجوزهای قابل تجارت ، بین این زنجیره های تامین رقابت ایجاد میشود. به منظور ارزیابی تعاملات بین زنجیره های تامین و دولت از رویکرد استکلبرگ استفاده شده و روی آن تحلیل حساسیت انجام گرفته است. ما با بررسی نقش دولت، تاثیر سیاست های دولتی را روی تصمیمات بهینه ی اعضای این زنجیره های تامین و تعادل بین انواع محصولات سبز و غیر سبز در راستای کاهش مخاطرات محیط زیستی مورد بررسی قرار داده ایم. نتایج نشان میدهد با اینکه هر دو طرح دولت تعادل بازار را بین زنجیره های تامین سبز و غیرسبز برهم میزنند، اما میزان دخالت دولت در طرح تعرفه ی مستقیم بیشتر از طرح مجوزهای قابل تجارت میباشد. این مسئله شامل ذی نفعانی از جمله دولت، زنجیره های تامین، مصرف کنندگان و محیط زیست میباشد که این طرح ها سطوح رضایت مختلفی را برای آنها بوجود می آورند. در نتیجه طرح مناسب، باید با توجه به تاثیرات مورد نظر ذی نفعان انتخاب شود.