اولویت بندی عوامل ریسک در مدیریت زنجیره تامین سبز با روش فرآیند تحلیل سلسله مراتب فازی (مطالعه موردی : شرکت پارس خودرو)

به دلیل افزایش آگاهی های زیست محیطی مشتریان، رقابت و سیاست های سختگیرانه دولتی، روش ترکیب مدیریت زنجیره تامین سبز ( gscm)، برای حفظ منابع و تولید پایدار، به تدریج در حال تبدیل شدن به یک ضرورت برای سازمان ها می شود. با این حال، انجام موفقیت آمیز فعالیت های تولیدی و کسب و کار زنجیره تامین سبز (gsc) به دلیل دخالت ریسک های مختلف نسبتا دشوار است . این ریسک ها و منابع مربوطه آن ها تمایل دارند که عملکرد زنجیره تامین سبز را به هم بزنند، و در نتیجه، عملکرد زیست محیطی و اقتصادی را کاهش دهند . بنابراین، شناسایی ریسک ها و تحلیل های بعدی آن ها در زنجیره تامین سبز بسیار مهم به منظور دانش و درک آن ها می باشد . تحقیقات حاضر خطرات مربوط به تصویب و اجرای موثر شیوه های زنجیره تامین سبز از نقطه نظر صنعتی را تجزیه و تحلیل می کند. یک رویکرد تحقیقاتی دو فازی در این مطالعه مطرح شده و مورد استفاده قرار گرفته است. در فاز ابتدایی، شش دسته از خطرات و بیست و پنج خطر خاص، در ارتباط با زنجیره تامین سبز ، مشخص شده است . نظرات از مدیران و رئیسان و کارشناسان خبره شرکت پارس خودرو شامل (10 خبره) (اداره تامین رنو و اداره تامین قطعات پراید) بصورت پرسشنامه مقایسات دو زوجی فازی جمع آوری شده است. در مرحله دوم، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی (منطق فازی ahp)، یک تجزیه تحلیل کمی و کیفی برای تجزیه و تحلیل ریسک های شناسایی شده برای تعیین اولویت نگرانی استفاده شده است .در این تحقیق، تلاش شده است تا مهمترین خطر در زمینه زنجیره تامین سبز شناخته شده، و یافته ها برای صنایع در مدیریت و کاهش عواقب خطرات در زنجیره تامین سبز مفید باشد . تجزیه و تحلیل نتایج نشان می دهد که دسته ریسک عملیاتی مهمترین خطرات در زنجیره تامین سبز هستند. تجزیه و تحلیل حساسیت نیز به منظور بررسی ثبات رتبه بندی اولویت انجام شده است.