مقایسه ترس از صمیمیت، ارزیابی منفی و شکست در مادران کودکان کم توان ذهنی، آسیب دیده شنوایی و عادی شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ترس از صمیمیت، ترس از ارزیابی منفی و ترس از شکست در مادران کودکان کم توان ذهنی، آسیب دیده شنوایی و مادران کودکان عادی در شهر اصفهان انجام شد. روش پژوهش، مقایسه ای و روش نمونه گیری، به صورت در دسترس بوده است. گروه نمونه شامل66 نفر از مادران دانش آموزان مقطع دبستان شهر اصفهان بوده که به شیوه تصادفی انتخاب شدند. 22 نفر از مادران دانش آموزان کم توان ذهنی، 22 نفر از مادران دانش آموزان آسیب دیده شنوایی و 22 نفر از مادران دانش آموزان عادی انتخاب شده و پرسشنامه های مبنی بر ترس از صمیمیت، ترس از ارزیابی منفی و ترس از شکست را پاسخ دادند. سپس با تحلیل نتایج، مقایسه ای بین این سه گروه از نظر متغیرهای ترس انجام گرفت. نتایج حاصل از تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که در زمینه سه ترس مورد بررسی در این پژوهش، گروه ناشنوا دارای بیشترین میانگین بوده، یعنی مادران این گروه بیشترین ترس (ترس از صمیمیت، ارزیابی منفی و شکست ) را تجربه می کنند و پس از آن گروه مادران کم توان ذهنی وعادی قرار دارند. لازم به ذکر است تفاوت در دو گروه اخیر، چشمگیر نبود. طبق نتایج به دست آمده، مادران کودکان استثنایی به ویژه گروه ناشنوا با مشکلات بیشتری نسبت به گروه عادی مواجه می باشند که این امر لزوم توجه به مسائل روانشناختی مادران را ضروری می نماید.