بررسی اثربخشی آموزش توانمندسازی حرکتی – روانشناختی بر عزت نفس و خودپنداره‌های بدنی نوجوانان با معلولیت بینایی

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش توانمندسازی حرکتی – روانشناختی بر افزایش عزت نفس و خود پنداره‌های بدنی نوجوانان با معلولیت بینایی بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با یک گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان کم بینا و نابینا بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 30 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. برای گروه آزمایش، جلسات توانمندسازی حرکتی– روانشناختی طی 8 جلسه 60 دقیقه ای به صورت حضوری انجام شد. پیش‌آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه آزمایش و گواه به وسیله پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت و پرسشنامه خودپنداره بدنی مارش و همکاران انجام شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که برنامه‌ی توانمند سازی حرکتی – روانشناختی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، به طور معناداری باعث افزایش عزت نفس و خود پنداره‌های بدنی در مرحله پس آزمون شده است(p<0/05). این پژوهش نشان داد که برنامه‌ی توانمند سازی حرکتی– روانشناختی، عزت نفس و خودپنداره‌های بدنی نوجوانان با معلولیت بینایی شهر اصفهان را افزایش می‌هد و این متغیر می‌تواند در بهبود عزت نفس و توانبخشی معلولین بینایی مورد توجه قرار گیرد.