جایگاه مشارکت فعالانه و همیاری والدین در آموزش کودکان با نیازهای ویژه

تماس منظم و ارتباط خوب بین کارکنان مدرسه و والدین می‌تواند به پیشرفت آموزشی فراگیران کمک کند. برقراری ارتباط بین مدرسه و خانه در مواردی که فراگیران، نیازهای آموزشی ویژه‌ای دارند، ضروری‌تر است. لازم است والدین کودکان دارای نیازهای آموزشی ویژه در تدوین برنامه‌های مربوط به فرزندان خود و درنتیجه تعیین خدماتی که به آن‌ها ارائه می‌شود، دخالت داده شوند. این مطالعه باهدف بررسی جایگاه مشارکت فعالانه و همیاری والدین در آموزش کودکان با نیازهای ویژه تدوین‌شده است. به نظر می‌رسد برای ارتقای آموزش کودکان با نیازهای ویژه، نقش والدین اهمیت بسزایی دارد. اصلاح ساختار کارکردی خانواده‌های دارای کودکان با نیازهای ویژه به دلیل ویژگی‌های متفاوت روانی- اجتماعی‌شان ضروری به نظر می‌رسد. بر این اساس توانمندسازی والدین از طریق یافته های نوین شناختی- رفتاری از اولویت‌های مهم جوامع رشدیافته قلمداد می‌شود. این پژوهش به‌صورت مطالعه مروری انجام گرفته و مقالات مربوط به نقش والدین در آموزش را بررسی نموده است. مرور شواهد تجربی نشان می‌دهد که همیاری و مشارکت فعالانه والدین در آموزش کودکان با نیازهای ویژه تاثیر مثبت دارد. بنابراین لزوم توجه به بهزیستی خانواده از طریق تدوین برنامه‌های کارآمد بومی‌شده بر اساس الگوی ایرانی– اسلامی ضروری است. آموزش خانواده‌ها کمک می‌کند تا حد زیادی، انگیزه یادگیری توانش های عملی میان فردی خانواده ها افزایش یابد و والدین شرایط بهزیستی روانی، اجتماعی، آموزشی و تربیتی خود و کودکانشان را فراهم نمایند.