ارتباط اوتیسم با اختلال در ریتم‌های بیولوژیکی ، رفتاری و اجتماعی : آموزش و توان‌بخشی کودکان با نیازهای خاص با محوریت سیکل های بیولوژیک

نقش ریتم‌های بیولوژیکی و رفتاری- حرکتی در سلامت و ارتباطات موضوعی است که توجه متخصصان را به خود معطوف کرده است. مطالعات اخیر روانشناسی شناختی و رشدی اهمیت ریتمیک بودن و هم‌زمانی ریتم‌های حرکتی، عاطفی و بین فردی را در رشد اولیه و ارتباطات اجتماعی مورد تاکید قرار داده‌اند. نقش ملاتونین در ریتم‌های شبانه‌روزی و همگام‌سازی شبکه ساعت‌های شبانه‌روزی نشان می‌دهد که این هورمون ممکن است در هماهنگی ریتم‌های حرکتی، احساسی و بین فردی موثر باشد. مقاله مروری حاضر به کمک اطلاعات جمع‌آوری‌شده از وب‌سایت‌های گوگل اسکولار، پاب مد و ساینس دایرکت و با استفاده از کلمات کلیدی اوتیسم، ملاتونین، ریتم‌های بیولوژیک و ارتباطات اجتماعی انجام شد. این مقاله، اوتیسم را به‌عنوان نوعی اختلال در ریتم‌های بیولوژیکی و رفتاری معرفی می‌کند. همچنین، در مورد روابط بین ملاتونین و اختلالات رفتاری اوتیسم با توجه به ارتباطات اجتماعی (ارتباطات کلامی و غیرکلامی و تعامل اجتماعی کودک در جامعه و مدرسه) و یافته‌های اخیر در مورد نقش ریتمیک بودن و هم‌زمانی ریتم‌ها در رشد کودک، مشکلات رفتاری دانش‌آموزان مبتلابه اوتیسم؛ و لزوم توان‌بخشی و آموزش متفاوت آنها بحث می‌کند. بررسی مقالات این فرضیه را مطرح می‌کند که ممکن است رویکردی یکپارچه با تمرکز بر ریتم‌های بیولوژیکی، حرکتی، عاطفی و بین فردی در ابتلا یا درمان کودکان مبتلا به اوتیسم نقش داشته باشد. به‌طور خاص، راه‌های امیدوارکننده برای مزایای درمانی بالقوه در اختلال طیف اوتیسم به کمک ملاتونین، همراه با مداخلات رفتاری رشدی که بر همگامی تاکید دارند، مورد توجه است.