آسیب‌شناسی آموزش فراگیر بر اساس مبانی انسان‌شناختی تربیت اسلامی

یکی از مباحث مهم در آموزش کودکان با نیازهای ویژه، فراگیرسازی آموزش است. هدف این پژوهش، آسیب‌شناسی آموزش فراگیر بر اساس مبانی انسان‌شناختی تربیت اسلامی بود. بدین منظور روش اسنادی- تحلیلی (که از جمله روش‌های تحقیق کیفی است) مورد استفاده قرار گرفت. در این روش، ابتدا مبانی انسان‌شناختی تربیت اسلامی طرح و نسبت آن با تعلیم و تربیت کودکان دارای نیازهای ویژه بررسی شد. سپس بر اساس مبانی مذکور، آسیب‌های پیش رو در فراگیرسازی مورد بحث قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که برخی از مبانی انسان‌شناختی تربیت اسلامی، از جمله، فطرت، تفاوت‌های فردی، برابری، کرامت، ضعف‌ها و محدودیت‌ها و تاثر از شرایط موید تعلیم و تربیت (با تاکید بر آموزش فراگیر) به عنوان حقی برای کودکان دارای نیازهای خاص می‌باشد. براساس این مبانی، آموزش فراگیر می‌تواند با آسیب‌های مختلف، از جمله عدم احترام به تفاوت‌ها، عدم تناسب با ویژگی‌ها، انتظارات سطح بالا، انعطاف‌ناپذیری و شرایط محیطی و اجتماعی نامناسب مواجه شود که ریشه‌ی اساسی و مبنایی همه‌ی آن‌ها عبارت است از عدم پایه گذاری فراگیرسازی بر یک فلسفه تربیتی منسجم که به عنوان نقشه‌ی راه، با ایجاد یکپارچه‌سازی، از سردرگمی در نظر و عمل پیشگیری کند. بر اساس این یافته‌ها می‌توان چنین نتیجه گرفت که با تکیه بر مبانی انسان‌شناختی تربیت اسلامی، می‌توان ضمن تشریح ضرورت تعلیم و تربیت کودکان دارای نیازهای خاص، گامی اساسی در شناسایی و کاهش آسیب‌های آموزش فراگیر برداشت.