مروری روایتی بر روابط در خانواده‌های دارای فرزند با نیازهای ویژه: واکنش‌های اعضای خانواده و سازگاری آن ها

امروزه متخصصانی که با فراگیران دارای نیازهای ویژه کار می‌کنند از اهمیت خانواده آگاهی دارند. آن ها می‌دانند که خانواده‌ها و نه فقط والدین، به نحو مهمی در پیامدهای موفقیت‌آمیز برای افراد دارای نیازهای ویژه تعیین کننده هستند. بدون تردید، یکی از روش های مطلوب این است که آموزش این دسته از کودکان با دلجویی و مهربانی در خانواده ادامه یابد. وقتی که درباره خانواده صحبت می‌کنیم باید درک وسیعی نسبت به خواهران و برادران، خویشاوندان، دوستان نزدیک یا افراد مشابه با اعضای خانواده که نقش همانندی دارند داشته باشیم. چرا که تولد کودک دارای نیازهای ویژه می‌تواند تاثیر عمیقی بر خانواده داشته باشد اما همیشه ماهیت دقیق این اثر، قطعی نیست. واکنش‌های اعضای خانواده در برابر افراد دارای نیازهای ویژه می‌تواند به وسعت طرد مطلق تا پذیرش کامل، خشم زیاد تا عشق شدید و غفلت کامل تا حمایت افراطی در نوسان باشد. اما مهم‌ترین مسئله این است که همیشه یک کودک دارای نیازهای ویژه خوشبختی خانواده را تهدید نمی‌کند. در حقیقت، برخی والدین و خواهران و برادران تصدیق می‌کنند که وجود یک عضو دارای نیازهای ویژه در خانواده، پیوند بین اعضای خانواده را تقویت می‌نماید. در این مقاله، پویایی‌ خانواده‌های دارای کودکان با نیازهای ویژه بررسی می‌شود و مشارکت والدین و همچنین نقش والدین و خانواده‌ این کودکان مورد بحث قرار می‌گیرد.