اثربخشی آموزش بر بهبود عملکرد یادگیری کودکان با ناتوانی یادگیری

با توجه به ‌‌اینکه کودکان امروز، صاحبان بلافصل آینده‌‌ی جامعه هستند، سلامتی و بیماری آنان در سلامتی و بیماری جامعه فردا و نسل‌‌های آینده آثار قابل‌‌توجهی خواهد داشت. ناتوانی یادگیری نوعی اختلال عصبی است که یک یا چند فرآیند روانی اصلی در یادگیری را تحت تاثیر قرار می دهد. ناتوانی ممکن است خودش را به صورت توانایی ناقص در شنیدن، اندیشیدن، حرف زدن، خواندن، نوشتن، هجی کردن یا محاسبات ریاضی بروز دهد. این کودکان سطح پایینی از عزت نفس را تجربه می کنند. برخی از کودکان مبتلا به اختلال یادگیری، قربانی فنون آموزشی نامناسب و با کیفیت پایین معلمان اند. آنان قربانی ناتوانی های آموزشی اند، نه ناتوانی های یادگیری؛ لذا جهت پیشگیری از مشکلات یادگیری این کودکان، استفاده از روش های مناسب آموزشی، مورد تاکید است. استفاده از روش‌‌های متنوع آموزشی که باعث می‌‌شود کودکان در جریان یادگیری درگیر بوده و از آموزش لذت ببرند و خودشان مسئولیت انجام بیشتر کارها را در طول جریان یادگیری بر عهده بگیرند. در میان همه سطوح آموزش و پرورش، مرحله پیش دبستانی و دبستان حساسیت و اهمیت ویژه‌‌ای دارد. در این دوره بنیان‌‌های فکری و ذهنی کودکان برای یادگیری مفاهیم گوناگون و پرورش ابعاد مختلف جسمی، اجتماعی، روحی، عقلی و استعدادهای گوناگون گذاشته خواهد شد که که اهمیت خیلی زیادی دارد. در این تحقیق به بررسی ناتوانی یادگیری و راهکارهای آموزشی برای بهبود کودکان دارای این اختلال پرداخته شده است که موضوعی بسیار مهم و ضروری است.