نوازه‌دهی مدرسان آموزش زبان فارسی به دانشجویان غیرایرانی: ضرورت یا انتخاب؟

از آنجائی‌که دریافت نوازه از سوی مدرس برای زبان‌آموزان اهمیت بسیار دارد، ما به عنوان مدرس، برای دریافت نتیجۀ بهتر می‌بایست از انواع نوازه بهره ببریم. مطابق پژوهش‌های پیشین، میان دریافت نوازه و بهبود سطح زبان‌آموزان رابطه مستقیمی وجود دارد. نوازه انواع گوناگونی دارد که به طور کلی به دو نوع مثبت و منفی تقسیم می‌شوند و هر کدام از این انواع خود به کلامی و غیرکلامی و شرطی و غیرشرطی قابل دسته‌بندی است. در پژوهش حاضر ما به دنبال پاسخ به این سوالات بوده‌ایم که مدرسان زبان فارسی، در موقعیت‌های مختلف کلاسی، چه نوازه‌ای با چه میزان به فارسی‌آموزان غیرایرانی ارائه می‌کنند؟ فرضیه‌ای که برای این سوال می‌توان مطرح کرد این است که مدرسان زبان فارسی به فارسی‌آموزان غیرایرانی در تمامی موقعیت‌ها، نوازه مثبت کلامی و غیرکلامی ارائه می‌کنند. به‌منظور تایید یا رد فرضیه، موقعیت‌های مختلفی که مدرسان زبان فارسی ممکن است در کلاس‌های دانشجویان غیرایرانی با آن روبه‌رو شوند، از طریق پرسشنامه پیش روی مدرسان قرار دادیم. سپس پژوهشگران به دسته‌بندی این رفتارها در ذیل انواع نوازه پرداختند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که نوازه‌دهی از سوی مدرسان در بیشتر مواقع امری ناخوداگاه بوده و اغلب مدرسان تلاش می‌کنند تا در موقعیت‌های چالش‌برانگیز که ممکن است فضای کلاسی متشنج شود، از ارائۀ نوازۀ مثبت استفاده کنند؛ اما این امر همیشگی نبوده و نوازه منفی هم اهمیتی برابر نوازۀ مثبت دارد و همینطور عدم دادن نوازه هم یکی دیگر از انواع تاثیرگذار است. تحلیل این نوازه‌ها و بررسی نوع رفتار مدرسان در هر یک از موقعیت‌ها به ما در ارائه الگویی مناسب در جهت پیشبرد اهداف، بهبود فضای کلاسی و افزایش یادگیری زبان‌آموزان کمک می‌کند.

persian language teachers stroking to non-iranian students: necessity or choice?

since it is very important for language learners to receive strokes from the teacher, we as teachers should use all kinds of strokes to get better results. according to previous researches, there is a direct relationship between receiving strokes and improving the level of language learners. there are different types of strokes that are generally divided into two types, positive and negative, and each of these types can be categorized into verbal and non-verbal, conditional and unconditional. in the current research, we have been looking for answer to this question: what kind of stroke do persian language teachers provide to non-iranian persian learners in different classroom situations? the hypothesis that can be raised for this question is that persian language teachers provide non-iranian persian learners with positive verbal and non-verbal stroke in all situations. in order to confirm or reject the hypothesis, various situations that persian language teachers may face in the classes of non-iranian students were presented to the teachers through a questionnaire, and they answered their verbal and non-verbal behavior in that situation. then the researchers categorized these behaviors under types of stroking. the results of the research show that most of the time, teasing by teachers is unconscious and most teachers try to use positive stroking in challenging situations where the classroom atmosphere may become tense. but this is not always the case, and negative stroke is as important as positive stroke, and not giving stroke is also another effective type. analyzing these gestures and examining the behavior of teachers in each of the situations will help us to provide a suitable model in order to advance the goals of improving the classroom environment and increasing the learning of language learners.