گذری بر شعر «ه. ا. سایه» در آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان (مورد مطالعه: زبان نگاه)

یکی از روش‌های آموزش زبان دوم، بهره‌گیری از ادبیات و توانش‌های زبانی و محتوایی آن است. از آن‌جایی که زبان فارسی در طول حیات خود در دورة پس از اسلام، تحوّل و تطوّر بنیادین نداشته است؛ ادبیات این زبان خصوصاً دوره معاصر آن می تواند ابزاری کارآمد در آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانانان باشد. از میان شاعران معاصر، شعر هوشنگ ابتهاج (سایه) قابلیت‌های زیادی در بخش‌های آموزش واژه، ترکیب‌های زبانی، ساخت جمله، بافت و نیز بیان مفاهیم میان‌فرهنگی و درون‌فرهنگی دارد. بسیاری از اشعار سایه به گونه ای است که ساخت نحوی جملات و واژگان به کار رفتة در آن به زبان خودکار و معیار امروز نزدیک است؛ این در حالی است که مفاهیم به کار رفته در اشعار او عموماً با اندیشه و عواطف انسانی در مفهوم جمعی آن ارتباط بر قرار می کند. بر این اساس، در این مقاله با تحلیل شعر «زبان نگاه» سایه، در جلد پنجم کتاب آموزش نوین زبان فارسی، انواع توانش‌ها و ظرفیت های این شعر در آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان تحلیل و بررسی ‌شده‌ است.

a review on h. e. sayeh’s poem in teaching persian language to non-persian speakers (a case study: “zaban-e negah”)

using literature as a tool to teach a second language is a valuable approach that provides linguistic and content-rich resources. in the case of teaching persian to non-persian speakers, due to the language's no significant transformation and development in the post-islamic era, its literature, particularly contemporary works, holds great potential as an effective teaching tool for non-persian speakers learning the language. among contemporary persian poets, hoshang ebtehaj, known as h. e. sayeh, has created poems that offer significant benefits for vocabulary, language structures, context, and the exploration of intercultural and intracultural concepts. sayeh's poems exhibit a close affinity to contemporary linguistic norms, while addressing universal human thoughts and emotions. this article deals with the analysis of sayeh's poem, 'zaban-e negah,' included in the fifth volume of the book 'modern persian language learning,' to explore and evaluate its various capabilities and potential in teaching persian to non-persian speakers.