واکاوی ادراک معلمان از رویکرد یادگیری باز در اجرای برنامه درسی؛ مطالعه‌ای به روش پدیدارشناختی

یادگیری باز یک رویکرد آموزشی است که با غنی سازی یادگیری و تنوع بخشیدن به محیط‌های یادگیری باعث ارتقای دستاوردهای برنامه درسی می‌شود. در سند تحول بنیادین نیز به تنوع بخشیدن به محیط ها و منابع یادگیری به عنوان یکی از راهکارهای ایجاد تحول در برنامه درسی اشاره شده است اما به نظر می رسد که غلبه رویکردهای سنتی در فرایندهای یاددهی – یادگیری باعث شده که این رویکرد آموزشی به عنوان یک رویکرد تحولی اجرای برنامه درسی کمتر مورد توجه قرار بگیرد زیرا در وهله اول کاربرد آن به آگاهی و مقبولیت آن از سوی مجریان برنامه درسی یعنی معلمان بر می‌گردد. این مطالعه با هدف واکاوی ادراک معلمان از مفهوم یادگیری باز و چالش‌ها و فرصت‌های این مهم با رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی انجام شد. شرکت‌کنندگان آن از میان معلمان دوره ابتدائی شهر ایلام بودند که دوازده نفر از آنان به طور هدفمند انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده‌ها از مصاحبه نیمه‌ساختاریافته و جهت اعتباریابی از روش کلایزی و روش لینکلن و گوبا استفاده شد. تحلیل داده‌ها منجر به شناسایی 10 مضمون؛ مفهوم، محتوا و مکان یادگیری باز، چالش‌هایی از منظر امکانات، مدیریت و هماهنگی و برنامه‌درسی، مدیریتی و فرصت‌های یادگیری‌های شناختی، عاطفی، مهارتی و شخصی و 38 زیرمضمون شد.