تبیین فلسفی ماهیت و چیستی دانش محتوایی پداگوژی (pck) در آموزش‌وپرورش دوره ابتدایی

هدف از این پژوهش، تبیین فلسفی ماهیت و چیستی دانش محتوایی پداگوژی (pck) در آموزش‌وپرورش دوره ابتدایی است. در این مقاله نخست به چیستی دانش محتوایی پداگوژی پرداخته‌شده، سپس ابعاد و خاستگاه آن مورد توجه و در نهایت پیامدها و تاثرات آن در آموزش‌وپرورش دوره ابتدایی بررسی شده است. برای تحقق این هدف، از روش تحلیلی- استنتاجی بهره گرفته شده است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که خاستگاه مفهوم پداگوژی یونان باستان می‌باشد. پس از سوفسطائیان و سقراط، افلاطون به عنوان نخستین متفکر غربی است که فرآیند جامع آموزش را در نظر گرفته است. با بررسی فلسفی اندیشه‌های فیلسوفان بزرگی نظیر سقراط، افلاطون و ارسطو در می‌یابیم دغدغه تربیت و توجه به نیازهای متربی در کانون توجه آن‌ها بوده است اما پداگوژی به عنوان دانش تدریس در قرن هفدهم متولد شده است. قرن هفدهم گواهی است بر پیدایش نظم نوین تحصیلی. پایان قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم دلالت بر گذار از پداگوژی سنتی به پداگوژی نوین دارد. با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که امروزه مدرسه تنها منبع اطلاعات و یادگیری دانش‌آموزان نیست. یادگیری تحت تاثیر عواملی مختلفی است. انحصار یادگیری از محیط مدرسه توسط معلم شکسته شده است، رسانه و فناوری‌های نوین نقش اساسی در این زمینه دارند. فن‌آوری‌های امروز باید در پیوند با پداگوژی باشند. مدل tpack چهارچوبی مقبول برای درک تدریس با استفاده از فناوری است. در این راستا معلمان به‌ویژه معلمان دوره ابتدایی نیازمند کسب صلاحیت‌های حرفه‌ای پداگوژیک و فناورانه می‌باشند.