پداگوژی بریکولاژ

هدف مقاله حاضر معرفی گونه‌ای نسبتاً متفاوت از یک پداگوژی‌ است که توان بیشینه‌سازی سازگاری امور مدرسه‌ای با جهان پیچیده و غیر یقینی پیش‌رو را داشته باشد. این مقاله با رویکرد یک 'پژوهش نظری'، صورت‌بندی شده است، تا درباره این پرسش بحث شود که پداگوژی مناسب برای وضعیت بسیار پیچیده و غیریقینی مدارس، کدام است؟ پاسخ مشخص مقاله حاضر به این پرسش اساسی، ساخت 'نظریه پداگوژی بریکولاژ'، از طریق بازبینی، بسط معنایی و ترکیب دو سازه 'پداگوژی' و 'بریکولاژ' است. 'پداگوژی بریکولاژ' نظریه‌ای برای توصیف روابط نوظهور بین مقوله‌ها یا ایده‌ها، برای تولید چیز جدیدی از طریق بازکاری و دسته‌بندی مجدد پدیده‌ها، مقوله یا ایده‌‌های در دسترس (محتوا) است. بازخوانی بریکولاژ به عنوان نوعی پداگوژی دارای ظرفیت خلق واژگان کاربردی متنوع و 'مفاهیم مرزی' در فعالیت‌های مدرسه‌ای است. 'موقعیت پداگوژیک' ایجادشده در نظریه 'پداگوژی بریکولاژ'، عاملیت فردی معلم و دانش‌آموزان را توسعه می‌دهد تا به عنوان 'عاملان اصلی'، با اعتماد به نفس بیشتری روی 'توسعه یادگیری معنادار' سرمایه‌گذاری ‌کنند.