اثربخشی روش تدریس مبتنی بر فن آوری اطلاعات و روش تدریس فعال در بستر پداگوژی آموزشی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش تدریس فناوری اطلاعات و روش تدریس فعال بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر نهاوند بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان پایه پنجم شهر نهاوند که در سال تحصیلی 1400-1401 مشغول به تحصیل بودند را شامل می‌شد. در این پژوهش با توجه به اینکه روش از نوع نیمه آزمایشی هست با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون یک دبستان به‌صورت تصادفی انتخاب و 30 دانش‌آموز که یک انحراف متوسط در آن پایین‌تر از دوستان خود بودند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی تقسیم شدند. دو گروه شامل 15 نفر که روش تدریس فعال و 15 نفر که روش با استفاده از فناوری اطلاعات بر روی آن‌ها اجرا می‌شد تقسیم شدند. طرح پژوهش از نوع تجربی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون بود. ابزار پژوهش شامل بررسی عملکرد تحصیلی که محقق ساخته بود را شامل می‌شد. و برای تحلیل داده از تحلیل کوواریانس تک متغیره برای دو گروه مستقل استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که میان اثربخشی روش تدریس فعال و روش تدریس با استفاده از فناوری اطلاعات بر عملکرد تحصیلی ماده درسی پداگوژی فراگیران تفاوت وجود دارد. به‌طوری‌که روش تدریس فعال به‌طور معناداری باعث افزایش نمرات بیشتری در عملکرد فراگیران نسبت به روش فناوری اطلاعات می‌شود.