رابطه مهارت‌های خودتنظیمی دانشجومعلمان با تدریس اثربخش برنامه درسی علوم تجربی دوره ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی مهارت‌های خودتنظیمی دانشجومعلمان با تدریس اثربخش علوم تجربی مقطع ابتدایی انجام پذیرفت. طرح این مطالعه از نوع طرح های همبستگی به روش پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش دانشجومعلمان دختر و پسر رشته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان استان بوشهر بودند. در این پژوهش براى بررسى نقش دانشجومعلمان در تنظیم و آموزش مهارت‌های خودتنظیمی از مقیاس خودتنظیمی مارتینز – پونز (1996) که دارای 20 گویه بود، استفاده شد. مقدار آلفای کرونباخ این پرسش نامه 89/0 به دست آمد. همچنین پرسش نامه محقق ساخته نیز برای سنجش تدریس اثربخش درس علوم تجربی (مشتمل بر 38 سئوال) بکار گرفته شد. ضریب آلفای کرونباخ پرسش نامه مذکور 92/0 گزارش گردید. تعداد 59 پرسش نامه جمع‌آوری‌شده با استفاده از نرم‌افزار spss مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که میانگین نمرات متغیرها و ابعاد آن بالاتر از میانگین مفروض (عدد 3) است. در ضمن مقدار آماره‌های t آن‌ها از مقدار بحرانی 96/1 بزرگ‌تر بود، سطح معنی‌داری نیز کوچک‌تر از 05/0 گزارش گردید. همچنین بین متغیرهای مهارت‌های خودتنظیمی و اثربخشی تدریس همبستگی معنی داری در سطح قوی مشاهده گردید (001/0, p≤ 84/0r=). در نتیجه فراهم آوردن محیط مناسب برای پرورش مهارت‌های خودتنظیمی می‌تواند در آینده حرفه‌ای در جهت کارآیی بهتر و اثربخشی تدریس آنان موثر و مفید واقع گردد.