بررسی تطبیقی تجسم اعمال با تاکید بر دیدگاه امام خمینی (ره) و علامه حسن زاده آملی (ره) و فخررازی

یکی از مهم ترین مباحث برزخ وقیامت مسئله تجسم اعمال است که مورد بحث فلاسفه ومتکلمین و مفسران قرار گرفته است.مسئله تحقیق این است که آیا به تجسم اعمال به معنای این است که تمام پاداش وکیفرهای اخروی همان اعمال دنیوی انسان است که در آخرت به صورت های مختلف برای وی متمثل ومتجسم می شود یا بین جزای عمل و خود عمل سنخیتی وجود ندارد بلکه انسان به ازای عملی که در دنیا انجام می دهد در آخرت مستحق پاداش یا عذاب می شود؟ امام خمینی(ره) وعلامه حسن زاده آملی(ره) معتقدند: با توجه به حرکت جوهری، اصل جاودانگی را پذیرفته وقائل به معاد جسمانی و روحانی شده و اثبات می کند که انسان با همین جسمی که در عالم طبیعت بوده، با تمام حیثیت و ویژگی ها، بدون کمترین تفاوت وبدون مثلیت بلکه به نحو عینیت، معاد وحشر خواهد داشت فخر رازی در حوزه معاد به شکلی دارای تعدد وآراء است؛در برخی آثارش بر معاد روحانی تاکید کرده اما در بیشتر آثارش تصریح به جسمانی بودن معاد می کند روش این مقاله ضمن تبیین دیدگاه این سه اندیشمند اسلامی تحلیل وتطبیق آن است.