واکاوی عوامل محیطی وقوع کودک آزاری در مناطق حاشیه نشین شهری با رویکرد به نظریه بوم شناسی جنایی

بزهکاری از اتفاقات اجتناب ناپذیر جوامع بشری است، لکن برخی از مناطق و اجتماعات انسانی بیش از سایر نقاط در معرض ارتکاب رفتارهای مجرمانه قرار می گیرند. در این میان پیش گیری از ارتکاب برخی از جرایم به جهت عواقب و پیامدهای جبران ناپذیر ضروری است و پیش‌گیری از کودک آزاری از اهمیت بیشتری برخوردار است. از آنجایی که کودکان امروز جامعه ی ایران سرمایه های فردای کشور هستند، چگونگی روند رشد آنها برای داشتن نیروهای انسانی سالم و کارآمد بسیار حائز اهمیت است. کودک آزاری مانع رشد و جامعه پذیری صحیح کودکان می شود و کودک بقیه‌ی عمرش را با زخم‌های روحی ، عاطفی ، فیزیکی و ذهنی سپری خواهد کرد. لذا شناخت شرایطی که می تواند منجر به کودک آزاری گردد و رفع عوامل تحریک کننده در جهت رفع کودک آزاری امری حائز اهمیت است. نظریه بوم شناسی جنایی تبیین کننده ی شرایط متفاوتی است که افراد را به سمت ارتکاب بزه سوق می دهد. چگونگی ارتکاب بزه از جانب افراد در قالب توجیهات این نظریه در مناطق حاشیه ی شهری بیشتر صدق می کند.همه ی افراد یک زیستگاه انسانی الزاما استعداد ارتکاب جرم ندارند و زیستگاه های انسانی نامساعد که نتوانند نیازهای متعارف انسانها را تامین کنند به کانون هایی ناامن برای زندگی و وقوع جرم تبدیل می شوند. لذا مقاله‌ی پیش رو در پی این است که از دریچه ی شرایط اجتماعی موجود به چرایی وقوع کودک آزاری برسد و در قالب نظریه ی جامعه شناختی بوم شناسی جنایی، وقوع کودک آزاری در مناطق حاشیه ای شهرها را مورد بررسی قرار دهد تا با شناخت عوامل تحریک کننده در جهت پیشگیری از وقوع کودک آزاری در پرتو تغییر سیاست های پیش گیرانه نایل آید.