بررسی کاربردی هیدروژل‌های پلیمری در فرایند‌های ترمیم زخم

بهبود زخم شامل چندین واکنش بیولوژیکی است. طیف وسیعی از پانسمان‌های زخم در بازار موجود است که بسته به نوع زخم و همچنین مرحله‌ی ترمیم آن می‌توان آن‌ها را انتخاب کرد. عوامل مختلفی مانند خواص مکانیکی و خواص ضد‌باکتریایی پانسمان‌ها باید مورد توجه قرار گیرد. تنوع پلیمرها و روش‌های مختلف استفاده از آن‌ها در داربست‌ و زخم‌پوش‌های مورد استفاده در مهندسی بافت پوست در سال‌های اخیر پیشرفت قابل ‌توجهی داشته‌است. با این حال، هیدروژل‌های تک پلیمری اغلب دارای مزایای کمی هستند، بسیاری از محققان در حال توسعه هیدروژل‌های جدید با خواص فیزیکی و شیمیایی پیشرفته، زیست سازگاری، زیست تخریب‌پذیری قابل کنترل و سمیت کم با ترکیب پلیمرهای طبیعی و مصنوعی هستند. مواد زیستی، به ویژه پلیمرها، به طور قابل توجهی بر حوزه زیست‌پزشکی تاثیر می‌گذارد. در دهه‌های اخیر، انواع مختلفی از ترکیبات پلیمری به منظور بهبود عملکرد روند ترمیم زخم توسعه یافته‌است. در این پژوهش، بیومتریال‌ها مختلف مبتنی‌بر هیدروژل به عنوان زخم‌پوش و عملکردشان مورد بررسی قرار می‌گیرد.