پژوهشی کیفی در کنترل کیفیت و نقد دانش در دانشگاه تهران

کنترل کیفیت هم در شیوه سنتی تولید دانش (الگوی مرتونی) و هم در شیوه جدید (الگوی گیبونزی) از مشخصه‌های اصلی دانش معتبر و یکی از معیارهای ارزیابی نظام های دانشگاهی است. پژوهش حاضر در این چارچوب و با هدف بررسی تجربی شیوه های کنترل کیفیت و به طور خاص نقد دانش در دانشگاه تهران به منزله یکی از دانشگاه‌های برتر ایران به اجرا درآمده است. از نظر روشی این مطالعه به شیوه کیفی و با تکنیک مصاحبه عمیق در بین دانشجویان سال آخر مقطع دکتری گروه های آموزشی چهارگانه دانشگاه تهران انجام شده است. نتایج بیانگر این است که نه تنها نشانی از معیارهای جدید «کنترل کیفیت» در ارزیابی تولیدات علمی در دانشگاه تهران دیده نمی‌شود بلکه به دلیل فقدان هنجارهای علمی و پیش نیازهای تولید دانش، حتی معیارهای سنتی کنترل حرفه‌ای و مرور همکاران نیز رعایت نمی شود. «معیارهای صوری و غیرعلمی»، «دانش غیرکاربردی»، «isiمحوری» و «فرهنگ نقدناپذیری» مقولاتی هستند که بر اساس اظهارات دانشجویان شیوه-های کنترل کیفیت و نقد دانش در دانشگاه تهران را توصیف می کنند.