فراترکیب الگوهای اعتبارسنجی و تضمین کیفیت در آموزش عالی: ارائه الگویی عمومی برای اعتبارسنجی و تضمین کیفیت آموزش عالی

اعتبارسنجی ابزار تضمین کیفیت است. نظام آموزش عالی حالت پویا و ارگانیک داشته و در دروه‌های زمانی مختلف متناسب با اقتضائات دنیای متحول و متغیر، نیازمند تجدید در مولفه‌های ارزیابی کیفیت است. هدف پژوهش حاضر، فراترکیب الگوهای اعتبارسنجی و تضمین کیفیت آموزش عالی به‌منظور ارائه الگویی عمومی برای اعتبارسنجی و تضمین کیفیت در آموزش عالی بود. روش انجام پژوهش، روش فراترکیب بود. برای این منظور، به اسناد و مدارک 20 سال اخیر معتبر در سایت‌های داخلی و خارجی، همانند سیویلیکا، مگیران، پرتال جامع علوم انسانی، گوگل اسکالر، اسکوپوس، ساینس‌دایرکت، ساینس‌هاب، اسپرینگر، امرالد و ... مراجعه شد. به‌منظور تحلیل اسناد منتخب و عوامل تشکیل‌دهنده الگوهای اعتبارسنجی و تضمین کیفیت، از روش نظریه زمینه‌ای استفاده شد. برای اعتبار یافته‌های کیفی، از ملاک‌هایِ قابلیت اعتماد، قابلیت انتقال، قابلیت ارتباط و قابلیت تایید استفاده شد. یافته‌ها نشان داد، عوامل شرایطی، فرایندی/تعاملی و پیامدی، عوامل الگوی عمومی اعتبارسنجی و تضمین کیفیت هستند. در نهایت، در یک چشم‌انداز کلی، پدیده اعتبارسنجی و تضمین کیفیت در آموزش عالی، به نام 'کثرت وحدت‌گرا' نتیجه‌گیری شد.