ارزیابی درونی گروه مدیریت و برنامه‌ریزی آموزشی دانشگاه تهران

دانشگاه یکی از باارزش‌ترین نهادهایی است که جامعه برای پیشرفت و توسعه در اختیار دارد و یکی از عوامل موثر در تحقق سیاست‌های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور به شمار می‌رود. ارزیابی عملکرد آموزش عالی می‌تواند درباره درونداد، فرایند، برونداد و پیامد نظام دانشگاهی به‌کاربرده شود و به‌عنوان قسمتی از فعالیت‌های برنامه‌ریزی توسعه دانشگاهی به بهبود کیفیت و پاسخگو کردن دانشگاه یاری رساند. درواقع از طریق ارزیابی، دانشگاه‌ها، دانشکده‌ها و گروه‌های آموزشی می‌توانند به اهداف و مقاصد برنامه‌های خودآگاهی پیدا کنند و مشکلات آموزشی، پژوهشی و عرضه خدمات تخصصی خود را بشناسند و نهایتاً اقداماتی را برای رفع مشکلات خود انجام دهند. هدف پژوهش حاضر ارزیابی درونی گروه آموزشی «مدیریت و برنامه‌ریزی آموزشی» در دانشگاه تهران از نگاه دانشجویان بود. روش پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی و جامعه آماری شامل تمام دانشجویان مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری شاغل به تحصیل در سال تحصیلی 1401-1400 همین گروه آموزشی بود. ابزار مورداستفاده شامل یک پرسشنامه دارای 8 ملاک و 21 نشانگر بود. روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و روش تحلیل داده‌ها، استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم‌افزار spss بود. بر این اساس تلاش شد وضعیت موجود گروه با سطح مطلوبیت هر نشانگر مقایسه شود. درمجموع به‌رغم اینکه وضعیت موجود گروه در وضعیت نسبتاً مطلوب قرار داشت لکن در برخی از نشانگرها کاستی‌هایی وجود داشت که برای رفع آن‌ها و بهبود در کیفیت گروه پیشنهادهایی ارائه شد.