واکاوی فصل‌های ناتمام در نهادینه شدن ارزیابی کیفیت در گروه‌های آموزشی

کوچک‌ترین واحد سازمانی آموزش عالی و هسته اصلی دانشگاه، گروه آموزشی است و بهبود کیفیت آموزش عالی وابسته به بهبود کیفیت گروه‌های آموزشی می‌باشد. ارزیابی درونی و تدوین و اجرای برنامه‌های بهبود کیفیت گروه‌های آموزشی می‌تواند به طور معنی‌داری عملکرد آموزش عالی را بهبود بخشد، موجب نیل به اهداف مورد نظر شود و رضایت دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی را به دنبال داشته باشد. ارزیابی درونی به شناخت قوت‌ها و ضعف‌های گروه‌های آموزشی کمک می‌کند و نتایج ناشی از اجرای درست آن می‌تواند مبنای برنامه‌ریزی توسعه و بهبود کیفیت دانشگاهی باشد. با وجود اینکه ارزیابی درونی گروه‌های آموزشی در دو مقطع زمانی در دانشگاه بجنورد انجام شده است، بهبود و اصلاح مورد انتظار در عملکرد گروه‌های آموزشی مشاهده نشده و فعالیت‌های مرتبط با آن، ناتمام و ابتر باقی مانده است. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف آسیب‌شناسی فرایند اجرا و شناسایی دلایل عدم توفیق ارزیابی درونی در دستیابی به نتایج مورد انتظار در دانشگاه بجنورد انجام شد. برای دستیابی به اهداف پژوهش از روش کیفی و فن تحلیل محتوا و برای جمع‌آوری اطلاعات از مصاحبه‌ نیمه‌ساختاریافته و بررسی اسناد و مدارک طرح‌های ارزیابی درونی گروه‌های آموزشی استفاده شد. پس از تحلیل متون، مسائل و مشکلات ارزیابی درونی و تدوین و اجرای برنامه‌های بهبود کیفیت در گروه‌های آموزشی شناسایی و راه‌کارهای مواجهه مناسب با آن‌ها پیشنهاد شد.