بررسی فرایند بهبود کیفیت آموزشی از نظر اعضای هیات علمی دانشگاه های استان کرمانشاه

در ایران از دهه هشتاد آموزش عالی در ایران حائز اهمیت و معرفی گردید و نظام آموزشی را با چالش افزایش دانشجو مواجه کرد. سند چشم انداز ،1404ایران آینده را در جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه آسیای جنوب غربی تصویر کرده است. در سه دهۀ گذشته، تضمین کیفیت از جمله دغدغه های اصلی در آموزش عالی جهان شده است و ساز و کاری مهم برای توسعه و ترقی آموزش عالی به حساب می آید. پژوهش پیش رو با هدف بهبود کیفیت آموزشی در دانشگاه هاو ارزیابی وضع موجود آموزش عالی در استان کرمانشاه صورت گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی از نوع کاربردی می باشد که نمونه گیری به روش دلفی و جامعه آماری این تحقیق شامل 30 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه های استان کرمانشاه می باشند که به شیوه گلوله برفی انتخاب می شوند. روش گردآوری اطلاعات با استفاده از مطالعه اسنادی و بررسی کتابخانه ای، مشاهده و مصاحبه، و تجزیه تحلیل اطلاعات با استفاده از روش تحلیل پرسش نامه ای با استفاده از نرم افزار spss می باشد و راهکارها بر این اساس ارائه می گردد. بنابر داده های پژوهش بین عوامل هداف سازمانی و مدیریت نهادی، مدیریت کیفیت نظام ارزیابی و تضمین کیفیت، بهره گیری از تکنیک برنامه ریزی ارزش در آموزش عالی، سرمایه گذاری دقیق در امکانات فیزیکی ، منابع آموزشی و تحقیقاتی ، فناوری ارتباطات اطلاعاتی نوآورانه و همکاری با دانشگاه های خصوصی ،افزایش تقاضا برای ورود به آموزش عالی، سیاست توسعه کمی آموزشی بجای توسعه کیفی هیچ رابطه معناداری برقرار نیست.