تاثیر عوامل تکتونیکی بر تشکیل تله های نفتی

تعداد بسیاری از مخازن نفتی در تله های نفتی قرار گرفته اند. نفتگیر یا تله نفتی، به محل تجمع نفت و گاز گفته می شود که سنگ مخزن مناسب، منافذ به هم مرتبط، وجود نفت و گاز و پوش سنگ از جمله عوامل اصلی تشکیل دهنده تله نفتی هستند. هنگامی که نفت در سنگ منشا به وجود آید، از لایه های نفوذپذیر به سمت بالا شروع به حرکت می کند و قادر است تا به سطح زمین برسد مگر آنکه مانعی در سد راه آن قرار گیرد و بتواند در ساختاری به نام تله انباشته شود. جهت اکتشاف و تولید در یک منطقه، حوضه های رسوبی، سیستم ها و تله های نفتی مورد مطالعه قرار می گیرند. مطالعه و تحقیق بر شناخت پارامترهای تکتونیکی موثر در تشکیل تله های نفتی موجب شناسایی انواع نفتگیرها می شود. گسل و چین خوردگی از عوامل تکتونیکی هستند که نقش مهمی در ایجاد تله های نفتی دارند. گسل ها سبب مهاجرت و آمیختگی نفت افق های مجزا در یک میدان می شوند همچنین موجب تخلخل ثانویه در سنگ ها و خروج هیدروکربن از سیستم می شوند. چین خوردگی سبب ایجاد تاقدیس هایی می شود که می توانند مخازن نفتی خوبی را تشکیل دهند. اما چین خوردگی نیز مانند گسل می تواند سبب مهاجرت هیدروکربن شود. گسل ها می توانند به عنوان سد عمل کنند و هیدروکربن در پشت آنها تجمع یابد. حضور گسل در محیط هایی که تخلخل اولیه وجود نداشته باشد مانند مخازن کربناته و گاهی شیلی، سبب ناپایداری در زیر زمین می شود؛ بنابراین حفاری غیراقتصادی می شود. با مطالعات جدید و مقایسه اطلاعات بدست آمده با پژوهش های گذشته می توان شکل گیری تله های نفتی را به صورت جامع مورد مطالعه و بررسی قرار داد.