میکروپلاستیک ها به عنوان آلاینده در خاک های کشاورزی

میکروپلاستیک ها (mps) به عنوان آلاینده های پایدار در حال ظهور، یک نگرانی رو به رشد جهانی بوده اند. اگرچه آنها به طور گسترده در سیستم های آبی مورد مطالعه قرار گرفته است، حضور و سرنوشت آنها در سیستم های کشاورزی به طور کامل شناخته نشده است. در خاک‌های کشاورزی، عوامل اصلی آلودگی میکروپلاستیک ها عبارتند از: استفاده از جامدات زیستی و کمپوست، آبیاری با پساب ها، فیلم مالچ‌پاشی، کودها و آفت‌کش‌های مبتنی بر پلیمر و رسوب آن از اتمسفر (میکروپلاستیک های معلق در هوا). سرنوشت و پراکندگی میکروپلاستیک ها در محیط خاک عمدتاً با ویژگی‌های خاک، روش های کشت و تنوع زیستی خاک مرتبط است. با وجود اینکه آلودگی نوظهور میکروپلاستیک ها در محیط های خاکی وجود دارد، هیچ روش استانداردی برای تشخیص و شناسایی و سنجش میزان آن در خاک ها در دسترس نیست. این مطالعه به طور جامع منابع تولید، سرنوشت و پراکندگی میکروپلاستیک ها را در محیط های خاکی بررسی می‌کند، تعاملات و اثرات آنها بر روی بیوتای خاک (موجودات زنده شامل میکروارگانیسم ها، جانوران خاک و گیاهان) را مورد بحث قرار می‌دهد و پیشرفت‌های اخیر در روش‌های تشخیص و شناسایی و سنجش میزان میکروپلاستیک ها را برجسته می‌کند. چشم انداز تحقیقات آینده شامل قدرت بزرگنمایی زیستی، اثرات سیتوتوکسیک بر انسان و یا حیوانات، رفتار غیرخطی در محیط خاک، روش های تحلیلی استاندارد، بهترین شیوه های مدیریت، و سیاست های جهانی در صنعت کشاورزی به منظور توسعه پایدار است.