بررسی تاثیر دمای اتصال‌‌دهی بر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصال لحیم سخت سوپرآلیاژ نایمونیک 105 با استفاده از ماده پرکننده bni-10

در این تحقیق اتصال سوپرآلیاژ نایمونیک 105 با استفاده از روش لحیم‌کاری سخت با لایه واسط bni-10 مورد بررسی قرار گرفت. با بررسی نمونه‌های اتصال یافته در دماهای مختلف، دمای 1200 برای فلز پرکننده bni-10 به عنوان دمای بهینه تعیین شد. بررسی ریزساختاری، نفوذ عناصر سیلسیم، بور و دیگر عناصر آلیاژی موجود در فلز پرکننده به داخل سوپرآلیاژ نایمونیک 105 را اثبات نمود. تحلیل ریزساختاری نمونه در دمای 1200 ، ایجاد فاز ترد و شکننده یوتکتیک را نشان داد‌. با مشاهده تصویر نقشه عنصری از عنصر سیلسیم در درز اتصال نمونه‌ لحیم‌کاری شده در دمای 1200 نشان می‌دهد که، افزایش دما باعث همگن‌سازی و یکنواخت‌تر شدن عنصر سیلسیم نسبت به نمونه لحیم‌کاری شده در دمای 1170 شده است، که احتمال ایجاد ترکیبات بین‌فلزی با سیلسیوم مثل ni-si و fe-si را کاهش می‌دهد. با افزایش دمای اتصال‌دهی نمونه‌، سختی در ناحیه اتصال کمتر شد. همگن‌تر شدن عناصر نفوذ یافته به درون سوپر آلیاژ نایمونیک 105 و تشکیل ترکیبات بین‌فلزی با سختی پایین را می‌توان دلیل این نتایج دانست. کمترین سختی در نمونه لحیم کاری شده در دمای 1200 در ناحیه اتصال به مقدار 381 ویکرز به دست آمد. با افزایش دمای اتصال‌دهی نمونه‌ از دمای 1170 به 1200 ، استحکام از 83 مگاپاسکال به 88 مگاپاسکال افزایش یافت. لازم به ذکر است با افزایش دمای اتصال‌دهی نمونه‌، چکش خواری از 14/0 به 18/0 افزایش یافت که نشانگر افزایش شکل‌پذیری نمونه است. شکست نگاری نمونه‌های کشش حاکی از این بود که شکست نمونه‌ها عموما به صورت ترد اتفاق افتاده است.