بررسی میزان شیوع آسیب‌های ورزشی مردان کونگ فو کار استان سیستان و بلوچستان

هدف: بروز حوادث و آسیب در ورزش های رزمی همانند سایر رشته های ورزشی پر برخورد امری اجتناب ناپذیر است و ورزشکاران این رشته ها همواره در معرض آسیب ورزشی قرار دارند. این تحقیق باهدف بررسی شیوع، مکانیسم، نوع آسیب، زمان، شدت آسیب‌دیدگی در ورزشکاران کونگ فو کار شهرستان ایرانشهر صورت گرفت. روش‌ها: تحقیق حاضر توصیفی بود. جامعه آماری آن را نوجوانان و جوانان پسرکونگ فو کار شهرستان ایرانشهر در سال 1401 بود که از بین آنها 185 ورزشکار به‌صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. یافته ها با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی گرایش به مرکز، درصد و فراوانی توصیف شد. کلیه محاسبات آماری با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 22 در سطح معناداری 05/0 انجام شد. یافته ها: بیشترین نوع آسیب مربوط به گرفتگی/ اسپاسم عضله و کمترین نوع آسیب مربوط به آسیب‌های مغزی گزارش شد. 77 درصدآسیبها مربوط به آسیب‌های حاد و 23 درصد مربوط به آسیب‌های مزمن بود. بالاترین میزان مکانیسم آسیب‌زا در ورزشکاران کونگ فو به دلیل فشار حداکثری به مفصل( 29 درصد) و کمترین مکانیسم آسیب‌زا به دلیل پرتاب شدن(12 درصد) بود. بیشترین میزان شدت دوری از ورزش مربوط به4 تا 7 روز (ملایم) و کمترین مربوط به آسیب‌های شدید (8 درصد) بود. بیشترین مقدار آسیب در ناحیه زانو و پایین‌ترین شیوع مربوط به آسیب‌های ران گزارش‌شده است. بیشترین آسیب‌ها در ناحیه اندام تحتانی و کمترین در ناحیه سر و گردن بوده است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد میزان شیوع آسیب های ورزشی در رشته ورزشی کونگ فو زیاد می باشد.استفاده از برنامه‌های پیشگیری از آسیب ورزشی توسط مربیان و ورزشکاران می تواند موجب کاهش میزان آسیب شود و برای پیشگیری از آسیب در این رشته برنامه ریزی کرد.