تاثیر یک دوره تمرین هوازی بر سطوح پروتئین angtpl2 بافت چربی موش های نر ویستار تحت رژیم پرچرب

مقدمه: چاقی اختلالی پیچیده و چند عاملی است که در سراسر دنیا میزان شیوع آن رو به افزایش است و بعنوان یکی از مسائل عمده حوزه سلامت مطرح شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین هوازی متعاقب شانزده هفته رژیم غذایی پرچرب حاوی فروکتوز بر میزان بیان ژن angptl-2 در بافت چربی موش های نر نژاد ویستار بود. مواد و روش ها: در تحقیق تجربی حاضر 18 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن هشت هفته و وزن اولیه 20± 220 به طور تصادفی در سه گروه کنترل سالم، کنترل رژیم پرچرب و تمرین رژیم پرچرب تقسیم شدند. رژیم پرچرب شامل 60 درصد چربی همراه با مصرف 25 درصد محلول فروکتوز بود. ارزیابی چاقی با اندازه گیری شاخص های ترکیب بدنی از قبیل شاخص توده بدن (bmi)، نسبت دور کمر به لگن و شاخص لی انجام شد. برنامه تمرین هوازی به مدت شش هفته تمرین دویدن روی تریدمیل با تواتر 5 جلسه در هفته و بر اساس اصل اضافه بار تدریجی انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی بعد از بی هوش کردن موش ها، بافت چربی سفید از ناحیه تحت کتفی استخراج و در دمای 80- نگهداری شد. میزان بیان ژن angptl-2 به روش real-time-pcr اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه ( آنوا) با آزمون پیگردی توکی در سطح معنی داری 0.05 و به کمک نرم افزار spss-23 استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بر اثر 16 هفته رژیم غذایی پرچرب حاوی فروکتوز موش ها دچار چاقی شدند. همچنین در موش های چاق میزان بیان ژن angptl-2در بافت چربی به طور معنی داری افزایش یافت (05/0 > p)، اما شش هفته تمرین هوازی منجر به کاهش معنی دار بیان ژن angptl-2 در بافت چربی موش های نر ویستار چاق گردید (05/0 > p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر توصیه می شود افراد چاق و دارای اضافه وزن جهت کنترل وزن از تمرینات ورزشی هوازی در برنامه روزانه خود استفاده کنند.