نقش میزان فعالیت ورزشی بر وضعیت بهداشت روانی معلمان سطح تهران

هدف: سلامت روانی معلمان با توجه به نقشی که در پرورش دانش آموزان دارند از اهمیت بالایی برخوردار است. در این تحقیق سلامت روانی در معلمان دارای سطوح متفاوت فعالیت ورزشی هفتگی مورد مقایسه قرار می گیرد. روش: تحقیق حاضر از نوع توصیفی – پیمایشی است. آزمودنی‌های این تحقیق شامل 300 نفر از معلمان مرد شهر تهران بودند که از سه گروه معلمان دارای سطوح فعالیت ورزشی هفتگی متفاوت (بالا، متوسط و پایین) تشکیل شده بودند. روش نمونه گیری از نوع خوشه ای تصادفی بود. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ(gmh-28) بود که پایایی آن نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ کسب شد. به منظور تعیین نرمال بودن داده‌ها از آزمون k-sو جهت مقایسه سلامت روانی در معلمان دارای سطوح متفاوت فعالیت‌های ورزشی هفتگی از آزمون anova و در نهایت جهت بررسی تفاوت میانگین گروه‌های مورد بررسی از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: نتایج مربوط به آزمون anona نشان داد که بین سلامت روانی معلمان دارای سطوح متفاوت فعالیت ورزشی تفاوت معنی داری مشاهده شد و همچنین نتایج مربوط به آزمون تعقیبی توکی نشان داد که بین سلامت روانی معلمان دارای سطوح بالا و معلمان دارای سطوح پایین فعالیت ورزشی هفتگی و همچنین معلمان دارای سطوح متوسط و معلمان دارای سطح پایین فعالیت ورزشی هفتگی تفاوت معنی داری وجود دارد. یافتۀ جالب توجه این تحقیق عدم مشاهدۀ تفاوت معنادار بین سلامت روانی معلمان دارای سطوح بالا و متوسط فعالیت ورزشی هفتگی بود. بحث و نتیجه ‌گیری: از آنجاییکه تمرین جسمانی برای سلامت روانی معلمان موثر است و انجام فعالیت‌های ورزشی متوسط هفتگی با نتایج مطلوبی در برخورداری معلمان از سلامت روانی همراه بوده است و همچنین از آنجاییکه نتایج این تحقیق در راستای مطالعۀ مارگریت و همکاران (2011) می باشد لذا پیشنهاد می‌شود که به منظور ارتقای میزان فعالیت جسمانی معلمان برنامه‌هایی اتخاذ گردد.