ارتباط بین ترس از سقوط با عرض گام در زنان سالمند

سالخوردگی جمعیت جهان و مسائل اجتماعی و اقتصادی ناشی از آن، به عنوان یکی از فراگیرترین چالش ها در سال های اخیر بوده است. یکی از مشکلات شایع سالمندان در اثر تغییر در دستگاه های درگیر، کاهش تعادل، افزایش نوسانات قامتی و احتمال زمین‌خوردن است که می تواند آن ها را درمعرض صدمات جدی از جمله شکستگی های استخوانی و معلولیت های بلندمدت قرار دهد. همچنین مطالعات حاکی از تاثیر متغیرهای روانشناختی بر شاخص های راه رفتن است. با توجه به اهمیت مساله، هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین ترس از سقوط با عرض گام برداری در زنان سالمند بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. 21 زن سالمند بدون مشکلات جسمانی و روانی حاد، مقیاس ترس از سقوط یاردلی و همکاران (2005)‌ را تکمیل نمودند. به منظور ثبت اطلاعات عرض گام، از تردمیل hp cosmos mercuryو سیستم موشن کپچر سه-بعدی optitrack استفاده شد. فرایند داده برداری 30 ثانیه پس از ثابت شدن سرعت تردمیل با سرعت داده برداری 120 فریم بر ثانیه در حداقل ده سیکل کامل گیت از راه رفتن افراد ثبت شد. نتایج با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که ترس از سقوط با عرض گام ارتباط مثبت و معناداری دارد (71/0=r). با توجه به اهمیت پارامترهای روانشناختی بر افتادن سالمندان، پیشنهاد می شود مداخلاتی برای کاهش فاکتور ترس از سقوط در بین زنان سالمند به منظور بهبود شاخص عرض گام توجه قرار گیرد.