متن پژوهی روایات باب نیت در اصول کافی

اساس آموزه های دین مبین اسلام چه در اعتقادات که زمینه ساز عملیات است و چه در عملیات، برپایه ی فطرتی خداجو وکمال طلب است که جز از مسیر صحیح اسلام ناب به مقصد، ره پیدا نمیکند؛ اما گاهی ره پویان راه کمال و سعادت، در مسیری یکسان، گرفتار خطوات شیطان شده و از ادامه راه باز می مانند؛ آنچه مورد غفلت آنان است و یکی از مواردی که سبب این انحراف میگردد، عدم توجه به نیت الهی و یا خلوص نیت است، مهمّی که غفلت از آن انسان را گرفتار رذیله ها و انحراف از راه به بیراه میکند؛ ما در این مقاله به شیوه توصیفی-تحلیلی به بررسی روایات باب نیت در اصول کافی می پردازیم و در مسیر این بررسی می بینیم که نیت به عنوان روح عمل و عامل رشد و تکامل آن و به سبب آن، کمال و سعادت آدمی می گردد و هرچه درجه نیت به اخلاص نزدیکتر باشد، عمل رشد یافته تر و درجه تقرب انسان به خداوند بالاتر خواهد بود؛ لذا عمل بدون نیت و یا نیت بدون عمل هیچ کدام، سعادت حقیقی را محقق نمی کند و حتی ممکن است انسان را از صراط مستقیم منحرف نماید.