محتواپژوهی تطبیقی تفسیر قرآن به قرآن در آیات 5 الی 13 سوره مبارکه شوری با محوریت آراء علامه طباطبایی و عبدالکریم خطیب

از جمله روش‌های تفسیری مطرح در میان مفسران علوم قرآنی، منهج تفسیری قرآن به قرآن می‌باشد، این روش تفسیری، مشتمل بر مبانی و مستندات مختلفی است که به تبیین و تایید آن کمک شایانی می‌نماید. از جمله کامل‌ترین تفاسیر موجود در عرصه «روش تفسیری قرآن به قرآن»، تفسیر شریف المیزان علامه طباطبایی در میان شیعه، و تفسیر «القرآنی للقرآن» خطیب در میان اهل تسنن می‌باشد. از این روی، نگارنده با انتخاب آیات 5 الی 13 سوره شوری که از جمله آیات مشترک در تفسیر قرآن به قرآن در بین دو مفسر فوق‌الذکر می‌باشد، با روش توصیفی – تحلیلی و با جمع‌آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای و تجزیه و تحلیل محتوایی، به «محتواپژوهی تطبیقی تفسیر قرآن به قرآن در آیات 5 الی 13 سوره مبارکه شوری با محوریت آراء علامه طباطبایی و عبدالکریم خطیب» پرداخته است و نتایج پژوهه حاضر عبارت است از: با دقت در آیات 5 الی 13 سوره مبارکه شوری، متضح گردید که در آیات فوق‌الذکر سوره مبارکه شوری، هر دو مفسر، با بهره‌گیری و استفاده آیات مشابه در لفظ، محتوا و استناد به آیات دیگر به تبیین معنا و مراد آیات پرداخته‌اند. در تفسیر المیزان گونه های جمع آیات عام وخاص، استناد به آیات دیگر برای تعیین معنای مصداقی و معنای اصطلاحی و سیاق به کار رفته است و در تفسیر القرآنی للقرآن از استناد به آیات دیگر برای تعیین معنای مصداقی نیز استفاده شده است. آنچه در بررسی روش تفسیری این دو مفسر شیعه و سنی، مشخص است آن است که، خطیب در تفسیر القرآنی للقرآن، با استناد به آیات دیگر با توجه به آیات مشابه، سعی در تبیین مراد منظور خود از آیه داشته است، اما علامه طباطبایی در المیزان، سعی در تبیین و روشن شدن مراد و منظور آیه دارد.