آزادی تشکیل اجتماعات و راهپیمایی ها در تعالیم اسلام و کلام رهبری

یکی از بزرگترین نعمت هایی که خداوند متعال به انسان ها عطا نموده، نعمت آزادی است تا بر اساس عقل و منطق بتوانند بهترین اصول زندگی را برای خود انتخاب نموده و در چارچوب قوانین الهی به سعادت اخوی دست یابند. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که بر پایه تعالیم الهی و شریعت شیعه اثنی عشری و در راستای رعایت دقیق حقوق انسانها، ازجمله حق آزادی افراد تدوین شده، و مبنای مقررات موضوعه را بر پایه عدالت و تعالیم اسلامی به تصویب رسانده است، حق بر اعتراض به عملکرد حاکمان و سیاست های حکومتی در چارچوب قوانین و رویه های قانونی، که خود از مهمترین اصول احترام به حقوق فردی محسوب می-شود را به رسمیت شناخته است. در واقع با به رسمیت شناختن این حق، که تاثیر به سزایی در اصلاح امور حکمرانی دارد، یکی از اساسی ترین جنبه های مشارکت سیاسی مردم، نسبت به تعیین سرنوشت شان در جامعه متبلور خواهد شد. این مهم، در اصل 27 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به وضوح بیان شده که خود از منابع ارزشمندی همچون کتاب و سنت و همچنین اهمیت احترام به حقوق افراد در کلام بزرگان دینی استخراج شده است. هرچند قانونگذارجمهوری اسلامی ایران، اینگونه حقوق را در قانون اساسی باعنوان: حقِ بر «تشکیل اجتماعات و راهپیمایی ها...»مورد شناسایی قرارداده و در قوانین موضوعه وپائین دستی نیز آنرا اعمال نموده است. اما سوال اصلی اینجاست که آیا این حق در منابع قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، که همان کتاب و سنت و سیره اهل بیت(ع) هست بیان شده است یا خیر؟ این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی، با تحقیق در منابع اسلامی و بیان اهمیت این موضوع در کلام رهبر معظم انقلاب، اهمیت و پیشینه تاریخی این حق را در طول تاریخ اسلام، مورد تاکید قرار داده و علاوه بر این، سعی نموده با تحقیق در احکام شرعی، ریشه این حق را در اسلام و بیان آموزه-های الهی به اثبات برساند.