مطالعه تطبیقی وحدت ادیان از دیدگاه ابن عربی در پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی با رویکرد قرآن و عترت

با آغاز انقلاب اسلامی و فرمان صدور انقلاب امام خمینی استفاده از ظرفیتهای جدید در عرصه‌های علوم انسانی، دیدگاه جدیدی بر جهان ساری و جاری کرد که نه به بلوک غرب و سرمایه داری و نه به شرق کمونیستی متکی بود و همچون درختی که تازه کاشته شده در پی رشد و نمو و تعالی بوده است. در نامه تاریخی امام به گورباچف رئیس جمهور شوروی سابق، اشاره به ابن عربی و کتب و اندیشه‌های ایشان گردید، این اشاره نه تنها بر مبانی علمی و نظری ابن عربی استوار است بلکه با بکار بستن آن توسط بلوک‌های غربی و شرقی افق جدیدی را بر این دول روشن و آشکار می‌کند، مقوم این دیدگاه تائید ولی فقیه زمان حضرت امام خامنه‌ای (دام ظله) در بیانیه گام دوم و دستور تمدن سازی ایشان مبتنی بر صدور انقلاب است. با این اشارات و فرامین امامین انقلاب اسلامی ایران استفاده از مبانی نظری ابن عربی با رویکرد قرآن و اهل بیت رهگشاست. از جمله یکی از مهم‌ترین اعتقادات عده‌ای از عرفای اسلامی، اعتقاد به وحدت ادیان بوده و می‌گویند: ادیان توحیدی در راستای رستگار کردن بشر در طول هم هستند. آن‌ها بین ظاهر و باطن دین، تفکیک قائل می‌شوند و گوهر و جوهره ادیان را واحد می‌دانند. اعتقاد به وحدت ادیان از مولفه‌های اندیشه وحدت وجودی محیی الدین ابن عربی است طوری که وحدت وجود و وحدت ادیان دراندیشه وی پیوندی عمیق و ژرف دارد، او اختلافات را ماحصل نگاه‌های سطحی و تفاوت در دیدگاه‌ها برمی شمارد. در این پژوهش سعی بر آن است با بررسی کتابخانه‌ای به این دیدگاه و تطبیق آن بر انقلاب اسلامی با رویکرد قرآن و اهل بیت به جهت پیش برندگی انقلاب اسلامی پرداخته شود