شناسایی ظرفیت ها و چالش های جذب و حفظ خیرین ورزشیار و حامیان مالی در حوزه ورزش زنان

این پژوهش با هدف شناسایی ظرفیت ها و چالش های جذب و حفظ خیرین ورزشیار در حوزه ورزش زنان استان تهران انجام شد. روش تحقیق کیفی و از نوع تحلیل مضمون بود. اطلاعات پژوهش از بخش منابع انسانی (خبرگان و متخصصان) و منابع اطلاعاتی (اسناد، مقالات، طرح ها، گزارش های سازمانی، دانشگاهی و رسانه ای مرتبط) استخراج گردید. روش نمونه‌گیری از نوع هدفمند (براساس معیارهای مشخص) بود. مبنای برآورد نمونه‌گیری نیز در بخش کیفی بر حسب رسیدن به اشباع نظری و در بخش کمی برحسب تعداد کفایت برای بررسی راهبردی خبرگان انجام شد (96 منبع اطلاعاتی، 53 نفر بخش کمی، 26 نفر مصاحبه) بود. ابزار پژوهش شامل مطالعه کتابخانه ای نظام مند، مصاحبه های نیمه ساختارمند و پرسشنامه (15 سوال در مقیاس لیکرت) بود. نتایج بخش کیفی نشان داد که مفاهیم مستخرج از مصاحبه و مطالعه نظری در 104 مولفه (کدگذاری اول)، 15 بُعد (کدگذاری دوم) و 5 منظر چارچوب بندی شدند. سپس یافته ها در دو سطح ظرفیت‌های حمایت و خیریه برای ورزش زنان و سطح چالش‌های حمایت و خیریه برای ورزش زنان گروه بندی شد. در بخش کمی تمامی مولفه ها وزن دهی و اولویت بندی شدند. با توجه به نتایج تحقیق می توان گفت جذب حامیان مالی و خیّرین در ورزش بانوان نیاز به برنامه ریزی و راهبردهای جذب خیّرین توسط مدیران ورزش در این حوزه دارد و استمرار فعالیت خیّرین و حمایت آنان نیاز به برنامه و راهبردهای موثر حفظ آنان دارد. همچنین تشکیل انجمن های حمایت و خیریه ورزشی، فعال کردن کمیته هایی برای جذب مشارکت خیرین ورزشیار، ایجاد کمپین‌های حمایت و خیریه ورزشی، ایجاد صندوق‌های حمایت و خیریه در ورزش، ایجاد موزه حمایت در ورزش، تشکیل هیئت ‌امنای بنیادهای حمایتی با حضور شخصیت‏ های مختلف برای ورزش در بخش زنان از جمله عوامل جذب خیّرین خواهد بود. در حقیقت مولفه‌های شناسایی شده در این پژوهش می‌تواند به عنوان شاخص های سنجش سیستم مدیریت و توسعه مورد ارزیابی قرار گیرد. از این رو پیشنهاد می-شود پیش فرض های سیاست گذاری و برنامه ریزی نهادهای تصمیم گیر در حوزه جذب و حمایت خیرین برای ورزش زنان دچار تغییرات برنامه ریزی شده ای در حوزه فرهنگی و اجرایی شده و با مشارکت خبرگان در تصمیم سازی به سمت رویکردهای توسعه چندجانبه متمایل گردد.