تغییر فرهنگی نیکوکاری با تاکید بر دیجیتالی‌شدن امر خیر در ایران

با گسترش روزافزون رسانه‌های مجازی در میان عموم مردم پس از وقوع انقلاب فناورانه و همچنین گسترش غیرقابل‌ پیش‌بینی آن پس از وقوع بحران کرونا، رسانه‌های مجازی بخش قابل‌توجهی از زیست مردم جهان را تسخیر نمود و روابط اجتماعی را در چنین فضایی صورت‌بندی کرد. تغییر بستر و صورت روابط اجتماعی بر اثر وقوع این شرایط، تغییرات فرهنگی سترگی در جامعه ایران رقم خورد. این تغییرات فرهنگی در ابعاد مختلفی نمایان شد. یکی از ابعاد مهم این تغییرات، ایجاد تحول در بخش سوم یعنی سازمان‌های نیکوکارانه و مردم‌نهاد، به سبب ورود بی‌سابقه و دیجیتالی‌شدن این حوزه بوده ‌است که در زمان وقوع پاندمی و در پاسخ به نیازهای شکل گرفته حول این موضوع شدت قابل ملاحظه‌ای پیدا کرد. دیجیتالی‌شدن یک اصطلاح اجتماعی-تکنولوژیک است که می‌توان بر اساس آن کاربست تکنولوژی‌‌های دیجیتال در سطح جامعه را رصد کرد. این پژوهش با سوال محوری «ورود رسانه‌ها به فضای نیکوکاری چه تغییرات فرهنگی را رقم زده است؟» به توصیف تغییرات فرهنگی ناشی دیجیتالی‌شدن نیکوکاری پرداخته‌ است. برای توصیف این وضعیت از روش کیفی و تکنیک دلفی کلاسیک استفاده شده است. جهت جمع‌آوری داده 20 مصاحبه از فعالان و پژوهشگران حوزه نیکوکاری گرفته شده و متن مصاحبه‌ها تحلیل محتوای کیفی شده ‌است. نتایج حاصل از پژوهش آن است که در نتیجه اتفاق ذکر شده پیامدهای فرهنگی متفاوتی به وقوع پیوسته است که از این پیامدها می‌توان به احساسی و عاطفی شدن حوزه نیکوکاری، ایجاد فرهنگ جهانی نیکوکاری، اینستاگرامی‌شدن و ورود سلبریتی‌ها به فضای نیکوکاری اشاره نمود.