برنامه‌ریزی و فقر در ایران؛ عوامل، شاخص‌ها، دلالت‌های سیاستی و جایگاه تسهیلات قرض‌الحسنه در آن

ازجمله مسائل حوزه برنامه‌ریزی فقر، عدم رعایت عدالت در توزیع درآمد است که منجر به ایجاد این پدیده می‌گردد. چندبعدی بودن پدیده فقر مستلزم برنامه‌ریزی جامعی در تمام ساحات اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی است به‌طوری‌که منجر به توانمندسازی اقشار کم‌درآمد جامعه گردد. بدیهی است یکی از راه‌های مبارزه با فقر کمک به تامین مالی فقرا از طریق اعطای تسهیلات قرض‌الحسنه است؛ برای رسیدن به تخصیص بهینه در موضوع قرض‌الحسنه لازم است موضوع شناسی فقر به‌درستی صورت گیرد به همین منظور در این مقاله ابتدا جایگاه قرض‌الحسنه به‌عنوان یکی از راهکارهای کاهش فقر مطرح می‌شود. در ادامه با اشاره به عوامل فقر و شاخص مناسب اندازه‌گیری آن در ایران و بیان تجربیات سایر کشورها در مبارزه با فقر به دلالت هایی برای سیاست‌گذاری فقرزدایی اشاره می گردد. پیشنهاد هایی از قبیل تدوین برنامه جامع فقرزدایی با هماهنگی نهادهای متولی به‌جای عملکرد های جزیره ای، توجه به اقتضائات و پراکندگی نقشه فقر برای تخصیص سیاست های حمایتی، توانمندسازی خانوارهای نیازمند با آموزش‌وپرورش استعدادها، اصلاح نظام بانکی تورم زا، نظام توزیع کالا و خدمات و تخصیص بهینه منابع قرض‌الحسنه وجود دارد که در این مقاله به آن ها پرداخته‌شده است.