تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های گردوی (juglans regia l.) دانهالی در ایران

گردوی ایرانی با نام علمی juglans regia l. یکی از خشکبارهای مهم تجاری است که از گذشته در اکثر نقاط جهان و ایران به عنوان درخت چند منظوره کشت شده است. گردو به عنوان یک گونه استراتژیک برای تغذیه انسان طبقه بندی شده و در لیست گیاهان اولویت دار فائو قرار گرفته است. منابع ژنتیکی موجود در گیاهان یک اندوخته جهانی محسوب می شود که دارای ارزش بسیار زیادی است و می توان از آنها در سیستم های کشاورزی، به نژادی مدرن یا معمولی یا مهندسی ژنتیک استفاده کرد. وجود ژرم پلاسم غنی بسیاری از گونه های درختان میوه در کشور، یکی از پتانسیل ها و مزیت های اصلی بخش باغبانی ایران و به عنوان سرمایه ای ملی برای کشور محسوب می شود. عمده درختان موجود در باغ های گردوی کشور، از طریق بذر تکثیر شده اند و این امر موجب ایجاد تنوع ژنتیکی بین گونه ای شده است. در راستای شناسایی و گزینش این ژنوتیپ ها، درختان بومی در اولویت تحقیقات قرار دارد، زیرا علاوه بر سازگاری، تنوع زیادی در میان آنها یافت می گردد. شناسایی ژنوتیپ-های امیدبخش به عنوان یکی از روش های مهم به نژادی گردو، امری ضروری است. از جمله دلایل اساسی عدم موفقیت صادرات گردو در ایران، یکنواخت نبودن محصول، عدم وجود رقم مناسب، نامطلوب بودن کیفیت مغز آن است. این امر سبب کاهش قدرت رقابتی با کشورهای برتر تولید و صادر کننده گردو می شود. امروزه، با گزینش ارقام برتر گردو و پیگیری برنامه های اصلاحی مانند شناسایی، دورگ گیری و گزینش می توان ویژگی های میوه و مغز ارقام و همچنین بازده اقتصادی آن را افزایش داد.