اثر میکروپلاستیک بر حدودآتربرگ در یک خاک لوم شنی

آلودگی پلاستیکی در خاک تهدید بزرگی برای سلامت خاک و حاصلخیزی خاک است که اثر مستقیمی بر سلامت انسان دارد. به همین سبب به یکی از جدی ترین دغدغه های جامعه بشری تبدیل شده است.به دلیل استفاده از تجهیزات پلاستیکی، آلودگی پلاستیک به طور ویژه خاک های کشاورزی را در معرض خطر قرار می دهد. ریز پلاستیک ها از طریق سیستم های آبیاری و زهکشی، آفت کش ها و کودها ، استفاده از کمپوست و مالچ های پلاستیکی می توانند با نفوذ به لایه های عمیق خاک و ورود به سفره های زیرزمینی و کانال های آب زیرزمینی منجر به آلودگی آب نیز بشوند. عدم اطلاعات و دانش کافی در زمینه تاثیر این آلاینده ها بر انسان ها و موجودات زنده ، آب و خاک و یا به عبارتی اکوسیستم ، شرایط کنونی را بحرانی تر می کند. از این رو این پژوهش با هدف بررسی تغییرات شاخص پلاستیسیته خاک لوم شنی حاوی تیمارهای مختلف میکروپلاستیک در سه درصد وزنی و دو اندازه در محیط گلدانی طراحی و اجرا شد. برای این منظور آلاینده پلاستیکی در 3 تیمار وزنی (5-2.5-0 درصد) به گلدان ها اضافه شد. تیمارها حاوی 2.5 درصد وزنی (اندازه 1-2 میلی متر و کمتر از 2< میلی متر) و 5 درصد وزنی (اندازه 1-2 میلی متر و 2< میلی متر) بودند. پس از اختلاط میکروپلاستیک های پلی اتیلن با خاک لوم، تیمارها تحت یک دوره انکوباسیون 60 روزه قرار گرفتند. سپس آزمایش های مورد نظر که شامل حد روانی و حد خمیری می باشند هر 15 روز یکبار انجام شد. نتایج نشان داد که این پارامتر ها با افزایش اندازه و مقدار میکروپلاستیک در خاک لومی افزایش می یابند. در ارزیابی اثر وزن و اندازه میکروپلاستیک‌های کاربردی، تاثیر اندازه میکروپلاستیک ها شاخصتر از درصد وزنی بود. به عبارتی، در بررسی هر سه حد آتربرگ در 5 بازه زمانی، تاثیر میکروپلاستیک ها را بر حد روانی، حد خمیری و شاخص پلاستیسیته کاملا واضح است. تیمار حاوی بیشترین اندازه و محتوای میکروپلاستیک در خاک بیشترین افزایش را داشت. این پژوهش در 5 دوره زمانی متناوب انجام شد و هر پنج دوره رفتار مشابهی را نشان داد که اختلاف مشهودی در ادوار متوالی وجود نداشت.