فیلم نانوکامپوزیت زیست تخریب پذیر بر پایه آگار- پکتین از منابع تجدیدپذیر کشاورزی

استفاده از فناوری نانو در زمینه علم پلیمر به تولید نانو کامپوزیت های پلیمری منجر شده است. هدف از این پژوهش اثر گلیسرول و نانوسلولز در نانو کامپوزیت‌های پکتین- آگار بود. برای انجام پژوهش سطوح مختلف گلیسرول و نانوسلولز جهت تهیه تیمارهای نانوکامپوزیت ها استفاده گردید. گلیسرول به میزان 50-10 درصد وزن بیوپلیمرها و نانوسلولز در سطوح 4-0 درصد به محلول فیلم‌ها اضافه شد. آزمون‌های تعیین رطوبت و ضخامت، نفوذپذیری نسبت به بخار آب، زاویه تماس با آب، حلالیت در آب و جذب رطوبت انجام پذیرفت. نتایج نشان داد سطوح نانوسلولز به کار برده شده در این پژوهش اثر معنی دار بر میزان جذب رطوبت و حلالیت در آب داشته است. میزان نفوذپذیری نسبت به بخار آب در تیمارها در محدوده g/mpas 10-11×79/1 تا g/mpas 10-11×04/8 بود. جذب رطوبت بالای مشاهده شده در اغلب فیلم ها (60/97-31/34 درصد) و زاویه تماس با قطره آب متوسط (بین 74/39 تا 74/57 درجه) حاکی از خاصیت آبدوستی بالای فیلم‌هامی‌باشد. بدین ترتیب با به کارگیری بیوپلیمرهای طبیعی و ارزان قیمت و کاربرد فناوری نانو، علاوه بر حفاظت از محیط زیست می‌توان فیلمی‌با ویژگی‌های مناسب تولید کرد.