کارایی و پایداری زیست محیطی مزارع تجهیز و نوسازی شده تولید گندم آبی در شهرستان تویسرکان

افزایش تولیدات کشاورزی به سبب استفاده گسترده از نهاده ها با ایجاد چندین آلاینده مهم زیست محیطی به انواعی از مشکلات زیست محیطی منتهی شده است. در این راستا هدف این تحقیق بررسی کارایی و پایداری زیست محیطی مزارع تجهیز و نوسازی شده تولید گندم آبی در شهرستان تویسرکان می‌باشد. این ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ از ﻧﻮع تحقیقات ﻛﺎرﺑﺮدی است که از طریق ﭘﻴﻤﺎﻳش و با استفاده از پرسشنامه اطلاعات مورد نظر کسب شده است. نمونه ای تصادفی به حجم 60 گندمکار شامل 30 کشاورز شرکت کننده در طرح تجهیز و نوسازی اراضی و 30 گندمکاری که در این طرح شرکت نکرده اند از 25 روستای این شهرستان انتخاب شده است. پایداری زراعی برحسب ردپای اکولوژیکی انتشار کربن و تولید محصول سنجیده شد. برای تحلیل کارایی، کارایی فنی، تخصیصی و اقتصادی محاسبه گردید. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای spss وdeap انجام گردید. نتایج ارزیابی ردپای اکولوژیکی نشان داد میانگین انتشار گازهای گلخانه ای تولید گندم برای کشاورزان شرکت کننده و گندمکارانی که در طرح شرکت نکرده اند به ترتیب 23/800 و 1025co2 eq ha-1 کیلوگرم بود. شاخص ردپای اکولوژیک برای گندمکاران گروه اول و دوم به ترتیب برابر 24/0 و 30/0 بدست آمد و نتایج آزمون t نشان داد بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد. این شاخص‌ها نشان از پایداری زیست محیطی بیش‌تر تولید گندم آبی در اراضی است که تجهیز و نوسازی انجام داده‌اند. نتایج تحلیل کارایی نیز نشان داد میانگین کارایی فنی و تخصیصی در مزارع گروه اول نسبت به مزارع گروه دوم وضعیت بهتری داشته است.