اثرات تعاملی دویدن و رژیم غذایی پرچرب بر بیان نسبی ژن اینترلوکین شش در بافت ماهیچه رت ها

با توجه به اثر مطلوب تمرین ورزشی بر بیان آدیپوکاین ها در جلوگیری از التهاب، اثر رژیم غذایی پرچرب در افزایش آدیپوکاین ها و عدم وجود مطالعه ای که توانسته باشد اثرات این دو متغیر را بر بیان ژن اینترلوکین شش به طور همزمان بسنجد و نتایج متناقضی که در مطالعه روی گروه های مختلف انسانی و حیوانی بدست آمده است، پژوهش تجربی حاضر در پی پاسخ به این پرسش است که آیا دویدن با شدت زیر بیشینه و رژیم غذایی پرچرب بر بیان ژن اینترلوکین شش در بافت ماهیچه موش های نر نژاد ویستار اثر دارد؟ تعداد چهل سر موش‌ نر دو ماهه‌ نژاد ویستار پس از مطابقت وزنی به طور تصادفی در چهار گروه مساوی کنترل, رژیم غذایی پرچرب, دویدن با شدت زیر بیشینه و ترکیب رژیم غذایی پرچرب و دویدن با شدت زیربیشینه جایگزین شدند. متغیرهای مستقل پژوهش حاضر شامل اجرای هشت هفته دویدن با شدت زیربیشینه و مصرف هشت هفته رژیم غذایی پرچرب و متغیرهای وابسته نیز شامل وزن بدن و میزان بیان ژن اینترلوکین شش در بافت ماهیچه با استفاده از یک مدل حیوانی در قالب یک طرح پژوهشی چهار گروهی با گروه کنترل بود. تمامی گروه های دریافت کننده غذای پرچرب, علاوه بر غذای معمول, روزانه, از گاواژ امولسیون غذای پرچرب استفاده کردند. گروه تمرین برای پنج روز در هفته به مدت هشت هفته در برنامه‌ تمرین هوازی روی نوارگردان شرکت کردند. شیب نوارگردان در سرتاسر دوره‌ تمرین، پانزده درصد بود. سرعت نوارگردان نیز از بیست متر بر دقیقه در هفته اول شروع و به سی متر بر دقیقه در هفته‌ هشتم رسید. مدت زمان تمرین از ده دقیقه در روز در هفته‌ اول شروع و به پنجاه دقیقه در روز در هفته‌ هشتم رسید. میانگین متغیرهای پژوهش در بین گروه ها (بجز گروه کنترل) با هدف تعیین تفاوت های بین گروهی، با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تکمیلی بونفرونی جهت تعیین دقیق تفاوت های بین گروهی مقایسه شدند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین هر گروه با گروه کنترل با هدف تعیین تفاوت های درون گروهی، با استفاده از آزمون آماری تی تک نمونه مقایسه شد.به نظر می رسد که اثرات رژیم غذایی پرچرب و دویدن با شدت زیر بیشینه بر متغیر اینترلوکین شش در بافت ماهیچه چشمگیر و معنی دار باشد, به طوری که مصرف غذای پرچرب باعث تغییرات نامطلوب بیان این ژن التهابی شده ولی اجرای هشت هفته ای دویدن با شدت زیر بیشینه باعث تعدیل اثرات نامطلوب رژیم غذایی پرچرب شده و تغییرات مطلوبی را در بیان این ژن التهابی و وزن بدن ایجاد کرده است.