مقایسه اثر مصرف حاد نوشیدنی انرژی زا و محلول شیره انگور بر شاخص های عملکردبی هوازی در ورزشکاران نخبه نوجوان کاراته

در پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه اثر مصرف حاد محلول شیره انگور و نوشیدنی انرژی زا بر شاخص های عملکرد بی هوازی در ورزشکاران نخبه نوجوان کاراته پس از یک جلسه فعالیت شدید کاراته پرداخته شد.10 نفر از نوجوانان پسر نخبه رشته ورزشی کاراته در شهر زنجان ( با میانگین سنی 40/1 ± 40/13 سال، وزن 79/7 ± 76/52 کیلوگرم و قد 27/5 ± 95/160 سانتی متر ) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در آزمون شرکت کردند. طرح تحقیق بصورت کراس اور ( متقاطع ) دوسویه کور بود که در سه مرحله با فاصله یک هفته از هم اجرا شد. در طی این سه هفته، محلول شیره انگور، نوشیدنی انرژی زا و دارو نما (ساخارین) به فاصله یک ساعت قبل از شروع فعالیت ورزشی شدید کاراته به آزمودنیها داده شد. سپس بلافاصله بعد از این فعالیت شدید، آزمون بیشینه بی هوازی rast جهت اندازه گیری شاخصهای اوج توان بی هوازی، توان بی هوازی میانگین و شاخص خستگی شد. برای تجزیه و تلیل داده ها از آزمون‌های t زوجی، آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شد. کلیه داده ها در سطح آماری (05/0>p-value) مورد بررسی قرار گرفتند.اوج توان بی هوازی و میانگین توان بی‌هوازی آزمودنیها با مصرف شیره انگور نسبت به مصرف نوشابه انرژی زا و دارونما، به‌طور معنی داری بالاتر بود(05/0>p-value). همچنین این دو متغیر با مصرف نوشابه‌انرژی زا، نسبت به مصرف دارونما، بطور معنی داری بالاتر بود(05/0>p-value). اما در مورد متغیر شاخص خستگی، بین مصرف محلول شیره‌ی انگور نسبت به مصرف نوشابه انرژی زا و دارونما تفاوت معنی داری مشاهده نشد(05/0>p-value). با توجّه به نتایج تحقیق می توان گفت تاثیر مصرف حاد محلول شیره‌ انگور بر عملکرد بی هوازی ورزشکاران کاراته بیشتر از نوشابه انرژی زا بود امّا اظهار نظر صریح در مورد سازوکارهای احتمالی این تفاوت نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.